Zamek w Człuchowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 4: Linia 4:
|Image:Czluchow1 js.jpg|Wieża zamkowa
|Image:Czluchow1 js.jpg|Wieża zamkowa
}}
}}
'''Zamek człuchowski''' - [[zamek]] [[Zakon krzyżacki|krzyżacki]] położony w [[Człuchów|Człuchowie]], drugi po [[Zamek w Malborku|Malborku]] pod względem wielkości w Polsce. Był najtrudniejszym do zdobycia obiektem na [[Pomorze|Pomorzu]] i siedzibą [[komtur]]a i konwentu krzyżackiego. Rezydował w nim [[Ulrich von Jungingen]] i [[Konrad von Wallenrode]]. Krzyżacy rezydujący w zamku człuchowskim brali udział w [[Bitwa pod Grunwaldem|bitwie pod Grunwaldem]] pod sztandarem 52 chorągwi - większość nie powróciła z pola walki.
'''Zamek człuchowski''' - [[zamek]] [[Zakon krzyżacki|krzyżacki]] położony w [[Człuchów|Człuchowie]], drugi po [[Zamek w Malborku|Malborku]] pod względem wielkości w Polsce. Był najtrudniejszym do zdobycia obiektem na [[Pomorze|Pomorzu]] i siedzibą [[komtur]]a i konwentu krzyżackiego. Rezydował w nim [[Ulrich von Jungingen]] i [[Konrad von Wallenrode]].


'''Historia:'''
Do dziś przetrwały mury, wieża i nie odkryte do dziś podziemia. Ze względu na małą aktywność samorządową obecnie zamek nie jest praktycznie restaurowany od czasu pożaru, który strawił Człuchów za [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II]], a który to pozwolił mieszkańcom rozebrać zamek na odbudowę miasta. W [[1811]] roku ukazało się rozporządzenie [[rejencja|rejencji]] o ochronie ruin zamku.


Krótko po wykupieniu w 1320 roku Człuchowa z rąk wielkopolskiego rodu Poniców, Zakon Krzyżacki wybudował w Człuchowie zamek dla ochrony szlaku prowadzącego z krajów niemieckich do Prus. W rękach krzyżackich pozostał do [[Wojna trzynastoletnia|Wojny trzynastoletniej]] gdy został opanowany przez wojska królewskie w 1454 roku i odtąd był w rękach polskich aż do rozbiorów. Z ramienia Królestwa Polskiego na zamku rezydował starosta królewski wraz z załogą. Wśród starostów występowali przedstawiciele najsłynniejszych polskich rodów takich jak Wejherowie, [[Sanguszkowie]] i [[Radziwiłłowie]]. Na początku XVII wieku bezskutecznie próbowali zdobyć go Szwedzi. Udało im się to dopiero w 1655 roku podczas Potopu gdy wykorzystali zamarznięte wody jeziora dzięki czemu udało im się wedrzeć na zamkowe mury. Po zakończeniu wojny zamek z powrotem wrócił w polskie ręce.
Zamek składał się z czterech części: trzech przedzamczy oraz zamku głównego, posiadającego dziedziniec. Przedzamcze zachodnie, przez które wjeżdżało się do środka, zawierało stajnie, wartownie, zbrojownię i spichrze. Podzamcze północne przeznaczone było na wartownie i mieszkania dla części załogi, a wschodnie posiadało zabudowania gospodarskie. W zamku głównym znajdowały się pomieszczenie dla rycerzy zakonnych i księży, sypialnie, jadalnie oraz kaplica. Każda osobna część zamku ogrodzona była murem, ponadto całość otoczono dodatkowym murem, zbudowanym z głazów [[granit]]owych i cegieł, które otaczała fosa i [[Jeziora Człuchowskie|okoliczne jeziora]].

Po I Rozbiorze polski w 1772 roku władze pruskie podjęły decyzje, które doprowadziły zamek do prawie całkowitego zniszczenia. Najpierw nakazały jego całkowitą rozbiórkę, która trwała do 1811 roku, a w latach 1822-1825 wybudowano neogotycki kościół ewangelicki w miejscu kaplicy Zamku Wysokiego. Kolejną dewastacją było zlokalizowanie w XIX wieku na III przedzamczu cmentarza.

'''Architektura:'''

Zamek składał się z czterech części: trzech przedzamczy oraz Zamku Wysokiego z dziedzińcem. Przedzamcze zachodnie, przez które wjeżdżało się do środka, zawierało stajnie, wartownie, zbrojownię i spichrze. Podzamcze północne przeznaczone było na wartownie i mieszkania dla części załogi, a wschodnie posiadało zabudowania gospodarskie. W Zamku Wysokim znajdowały się pomieszczenie dla rycerzy zakonnych i księży, sypialnie, jadalnie oraz kaplica. Każda osobna część zamku ogrodzona była murem, ponadto całość otoczono dodatkowym murem, zbudowanym z głazów [[granit]]owych i cegieł, które otaczała fosa i [[Jeziora Człuchowskie|okoliczne jeziora]].


Zamek posiadał 11 bram i 9 baszt, lecz najpotężniejszą jego częścią była wieża, wysokości prawie 50 metrów i o murze grubości do 5 metrów. Prowadziło do niej jedno wejście, 16 metrów nad ziemią (dziś wykute u podstawy), z piętra sąsiedniego zamku głównego. W piwnicach wieży znajdowały się lochy dla więźniów i studnia. Sama wieża miała służyć jako miejsce ostatniego oporu załogi w przypadku zdobycia zamku przez nieprzyjaciela.
Zamek posiadał 11 bram i 9 baszt, lecz najpotężniejszą jego częścią była wieża, wysokości prawie 50 metrów i o murze grubości do 5 metrów. Prowadziło do niej jedno wejście, 16 metrów nad ziemią (dziś wykute u podstawy), z piętra sąsiedniego zamku głównego. W piwnicach wieży znajdowały się lochy dla więźniów i studnia. Sama wieża miała służyć jako miejsce ostatniego oporu załogi w przypadku zdobycia zamku przez nieprzyjaciela.

'''Stan obecny:'''

Do dziś przetrwały mury, wieża i nie odkryte do dziś podziemia. Ze względu na małą aktywność samorządową obecnie zamek nie jest praktycznie restaurowany od czasu pożaru, który strawił Człuchów za [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II]], a który to pozwolił mieszkańcom rozebrać zamek na odbudowę miasta. W [[1811]] roku ukazało się rozporządzenie [[rejencja|rejencji]] o ochronie ruin zamku.


Obecnie trwają prace budowlane, których celem jest ponowne udostępnienie zamku turystom.
Obecnie trwają prace budowlane, których celem jest ponowne udostępnienie zamku turystom.

Wersja z 13:55, 2 paź 2012

Zamek krzyżacki w Człuchowie
Widok ogólny od strony jeziora
Wieża zamkowa
Wieża zamkowa

Zamek człuchowski - zamek krzyżacki położony w Człuchowie, drugi po Malborku pod względem wielkości w Polsce. Był najtrudniejszym do zdobycia obiektem na Pomorzu i siedzibą komtura i konwentu krzyżackiego. Rezydował w nim Ulrich von Jungingen i Konrad von Wallenrode.

Historia:

Krótko po wykupieniu w 1320 roku Człuchowa z rąk wielkopolskiego rodu Poniców, Zakon Krzyżacki wybudował w Człuchowie zamek dla ochrony szlaku prowadzącego z krajów niemieckich do Prus. W rękach krzyżackich pozostał do Wojny trzynastoletniej gdy został opanowany przez wojska królewskie w 1454 roku i odtąd był w rękach polskich aż do rozbiorów. Z ramienia Królestwa Polskiego na zamku rezydował starosta królewski wraz z załogą. Wśród starostów występowali przedstawiciele najsłynniejszych polskich rodów takich jak Wejherowie, Sanguszkowie i Radziwiłłowie. Na początku XVII wieku bezskutecznie próbowali zdobyć go Szwedzi. Udało im się to dopiero w 1655 roku podczas Potopu gdy wykorzystali zamarznięte wody jeziora dzięki czemu udało im się wedrzeć na zamkowe mury. Po zakończeniu wojny zamek z powrotem wrócił w polskie ręce.

Po I Rozbiorze polski w 1772 roku władze pruskie podjęły decyzje, które doprowadziły zamek do prawie całkowitego zniszczenia. Najpierw nakazały jego całkowitą rozbiórkę, która trwała do 1811 roku, a w latach 1822-1825 wybudowano neogotycki kościół ewangelicki w miejscu kaplicy Zamku Wysokiego. Kolejną dewastacją było zlokalizowanie w XIX wieku na III przedzamczu cmentarza.

Architektura:

Zamek składał się z czterech części: trzech przedzamczy oraz Zamku Wysokiego z dziedzińcem. Przedzamcze zachodnie, przez które wjeżdżało się do środka, zawierało stajnie, wartownie, zbrojownię i spichrze. Podzamcze północne przeznaczone było na wartownie i mieszkania dla części załogi, a wschodnie posiadało zabudowania gospodarskie. W Zamku Wysokim znajdowały się pomieszczenie dla rycerzy zakonnych i księży, sypialnie, jadalnie oraz kaplica. Każda osobna część zamku ogrodzona była murem, ponadto całość otoczono dodatkowym murem, zbudowanym z głazów granitowych i cegieł, które otaczała fosa i okoliczne jeziora.

Zamek posiadał 11 bram i 9 baszt, lecz najpotężniejszą jego częścią była wieża, wysokości prawie 50 metrów i o murze grubości do 5 metrów. Prowadziło do niej jedno wejście, 16 metrów nad ziemią (dziś wykute u podstawy), z piętra sąsiedniego zamku głównego. W piwnicach wieży znajdowały się lochy dla więźniów i studnia. Sama wieża miała służyć jako miejsce ostatniego oporu załogi w przypadku zdobycia zamku przez nieprzyjaciela.

Stan obecny:

Do dziś przetrwały mury, wieża i nie odkryte do dziś podziemia. Ze względu na małą aktywność samorządową obecnie zamek nie jest praktycznie restaurowany od czasu pożaru, który strawił Człuchów za Fryderyka Wilhelma II, a który to pozwolił mieszkańcom rozebrać zamek na odbudowę miasta. W 1811 roku ukazało się rozporządzenie rejencji o ochronie ruin zamku.

Obecnie trwają prace budowlane, których celem jest ponowne udostępnienie zamku turystom.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Arszyński, M., Budownictwo warowne zakonu krzyżackiego w Prusach (1230-1454), Toruń 1995.
  • Fryda M. (wyd.), Inwentarz starostwa człuchowskiego z roku 1753, Człuchów-Gdańsk 2008.
  • Hoszowski S. (wyd.), Lustracja województwa pomorskiego, Lustracje dóbr królewskich XVI-XVIII, (w:) Prusy Królewskie 1564 r., , Gdańsk 1961.
  • Kościński, K., Inwentarz starostwa człuchowskiego z roku 1748, Roczniki Towarzystwa Naukowego w Toruniu 11, Toruń 1904.
  • Starski, M., Kurdwanowski, M., Badania archeologiczne zamku krzyżackiego w Człuchowie w 2008 roku, „Merkuriusz Człuchowski”, 2008/4 (58), s. 4-12.
  • Badania archeologiczne zamku krzyżackiego w Człuchowie w 2009 roku, „Merkuriusz Człuchowski”, 2010/1-2 (62, 63), s. 2-7.