Zamek w Golubiu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Turysta53 (dyskusja | edycje)
→‎Linki zewnętrzne: Dodanie wirtualnego spaceru po Zamku w Golubiu
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: merytoryczne
Linia 36: Linia 36:
Początkowo znajdował się tu gród drewniany strzegący przeprawy przez Drwęcę, który w 1293 roku na drodze wymiany pomiędzy [[biskupstwo włocławskie|biskupstwem włocławskim]] a Zakonem znalazł się w granicach państwa zakonnego.
Początkowo znajdował się tu gród drewniany strzegący przeprawy przez Drwęcę, który w 1293 roku na drodze wymiany pomiędzy [[biskupstwo włocławskie|biskupstwem włocławskim]] a Zakonem znalazł się w granicach państwa zakonnego.


W latach 1305–1311 wzniesiono zamek główny jako siedzibę [[komtur]]a krzyżackiego. W 1330 roku próbował nieskutecznie zdobyć go [[Władysław Łokietek]]<ref>http://zamekgolub.pl/content/view/20/57/</ref>. W 1410 roku zajęty przez wojska polskie, jednak po podpisaniu I Pokoju toruńskiego w 1411 roku zwrócono go Krzyżakom. Podczas [[Wojna golubska|Wojny golubskiej]] w 1422 roku wojska polskie zdobyły zamek. Po jego odzyskaniu przez Krzyżaków został przebudowany po 1422, kiedy to dostawiono dwie okrągłe wieże od strony przedzamcza (zachowała się tylko jedna). Po wybuchu [[Wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]] w 1454 roku zamek ponownie zajęły wojska polskie. W 1460 roku zamek obległy wojska krzyżackie, ale nie były w stanie go zdobyć przez dwa lata. Po zakończeniu wojny na podstawie II Pokoju toruńskiego z 1466 roku został przyłączony do Królestwa Polskiego. Przeznaczono go na siedzibę starosty, którym był [[Ulryk Czerwonka]].
W latach 1305–1311 wzniesiony z cegły jako siedziba [[komtur]]a, a po [[Wojna trzynastoletnia|wojnie trzynastoletniej]] siedziba starosty [[Ulryk Czerwonka|Ulryka Czerwonki]].
W 1511 roku na polecenie Zygmunta Starego zamek został wyremontowany<ref>http://zamekgolub.pl/content/view/23/54/</ref>.


Przebudowany po 1422, kiedy to dostawiono dwie okrągłe wieże od strony przedzamcza, z której zachowała się tylko jedna. W latach 1616–1623 przebudowany przez królewnę [[Anna Wazówna|Annę Wazównę]] - dodano wtedy m.in. późnorenesansowe [[attyka (architektura)|attyki]] i budynek na przedbramiu. Zniszczony w czasie wojen szwedzkich i w XIX wieku, kiedy w 1867 huraganowy wiatr zawalił częściowo [[attyka (architektura)|attyki]].
W latach 1616–1623 przebudowany przez królewnę [[Anna Wazówna|Annę Wazównę]] - dodano wtedy m.in. późnorenesansowe [[attyka (architektura)|attyki]] i budynek na przedbramiu. Zniszczony w 1655 roku w czasie wojen szwedzkich. Na początku XVIII wieku wyremontowano wnętrza. Uszkodzony w 1842 roku oraz w 1867 gdy huraganowy wiatr zawalił częściowo [[attyka (architektura)|attyki]]. W 1920 roku władze polskie urządziły w zamku muzeum. W 1937 roku wyremontowano dach i kilka pomieszczeń<ref>http://zamekgolub.pl/content/view/27/50/</ref>.


Po wojnie odbudowany i odrestaurowany w latach 1959–1967 oraz w trakcie kolejnych prac adaptacyjnych po roku 2006. Zamek jest odnowiony w stylu [[renesans]]owym.
Po wojnie odbudowany i odrestaurowany w latach 1959–1967 oraz w trakcie kolejnych prac adaptacyjnych po roku 2006. Zamek jest odnowiony w stylu [[renesans]]owym.

Wersja z 15:35, 22 paź 2013

Zamek w Golubiu
Symbol zabytku nr rej. A-149/65 z 18 października 1934
Ilustracja
Zamek po odbudowie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Golub-Dobrzyń

Ukończenie budowy

XIII/XIV w.

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Zamek w Golubiu (niem. Gollub) – czteroskrzydłowy konwentualny zamek krzyżacki z przełomu XIII i XIV wieku, wzniesiony na wzgórzu górującym nad miastem, obecnie w granicach miasta Golub-Dobrzyń; zachowany w stylu gotycko-renesansowym.

Historia

Początkowo znajdował się tu gród drewniany strzegący przeprawy przez Drwęcę, który w 1293 roku na drodze wymiany pomiędzy biskupstwem włocławskim a Zakonem znalazł się w granicach państwa zakonnego.

W latach 1305–1311 wzniesiono zamek główny jako siedzibę komtura krzyżackiego. W 1330 roku próbował nieskutecznie zdobyć go Władysław Łokietek[1]. W 1410 roku zajęty przez wojska polskie, jednak po podpisaniu I Pokoju toruńskiego w 1411 roku zwrócono go Krzyżakom. Podczas Wojny golubskiej w 1422 roku wojska polskie zdobyły zamek. Po jego odzyskaniu przez Krzyżaków został przebudowany po 1422, kiedy to dostawiono dwie okrągłe wieże od strony przedzamcza (zachowała się tylko jedna). Po wybuchu wojny trzynastoletniej w 1454 roku zamek ponownie zajęły wojska polskie. W 1460 roku zamek obległy wojska krzyżackie, ale nie były w stanie go zdobyć przez dwa lata. Po zakończeniu wojny na podstawie II Pokoju toruńskiego z 1466 roku został przyłączony do Królestwa Polskiego. Przeznaczono go na siedzibę starosty, którym był Ulryk Czerwonka. W 1511 roku na polecenie Zygmunta Starego zamek został wyremontowany[2].

W latach 1616–1623 przebudowany przez królewnę Annę Wazównę - dodano wtedy m.in. późnorenesansowe attyki i budynek na przedbramiu. Zniszczony w 1655 roku w czasie wojen szwedzkich. Na początku XVIII wieku wyremontowano wnętrza. Uszkodzony w 1842 roku oraz w 1867 gdy huraganowy wiatr zawalił częściowo attyki. W 1920 roku władze polskie urządziły w zamku muzeum. W 1937 roku wyremontowano dach i kilka pomieszczeń[3].

Po wojnie odbudowany i odrestaurowany w latach 1959–1967 oraz w trakcie kolejnych prac adaptacyjnych po roku 2006. Zamek jest odnowiony w stylu renesansowym.

W 1978 roku na zamku odbyła się jedna z pierwszych w Polsce rekonstrukcji historycznych. Zainscenizowano tam turniej rycerski. Obecnie mieści się tu muzeum, hotel i restauracja.

Bibliografia

  • Włodzimierz Antkowiak, Piotr Lamparski: Zamki i strażnice krzyżackie ziemi chełmińskiej. Toruń: Grafitti BC, 2000, s. 32-36. ISBN 83-900784-5-7.

Linki zewnętrzne