Budynek łazienek Teodozji Majewskiej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Budynek obecnie: do instytucji które obecnie znajdują się w budynku dodano Akademickie Radio Kampus (UW) |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Budynek [[Łaźnia publiczna|łaźni]] (proj. [[Alfons Kropiwnicki]]) powstał w roku 1835 z inicjatywy rodziny [[Stanisław Majewski|Stanisława Majewskiego]]. Majewski należał do wynalazców handelków, czyli sklepów winno-kolonialnych z małą restauracyjką na zapleczu. Dawniej znajdowała się tu łaźnia parowa na kilkanaście osób oraz gabinety z jednoosobowymi łaźniami parowymi. Wodę czerpano z Wisły i oczyszczano w filtrach. Można było wziąć w niej różnorodne kąpiele (ziołowe, żelazne, siarczane), mieściła się tu także jadłodajnia. |
Budynek [[Łaźnia publiczna|łaźni]] (proj. [[Alfons Kropiwnicki]]) powstał w roku 1835 z inicjatywy rodziny [[Stanisław Majewski|Stanisława Majewskiego]]. Majewski należał do wynalazców handelków, czyli sklepów winno-kolonialnych z małą restauracyjką na zapleczu. Dawniej znajdowała się tu łaźnia parowa na kilkanaście osób oraz gabinety z jednoosobowymi łaźniami parowymi. Wodę czerpano z Wisły i oczyszczano w filtrach. Można było wziąć w niej różnorodne kąpiele (ziołowe, żelazne, siarczane), mieściła się tu także jadłodajnia. Łaźnia została wzniesiona przez Teodozję Majewską i architektonicznie nawiązywała do Komory Wodnej znajdującej się na Pradze, po drugiej stronie zaczynającego się obok mostu łyżwowego. Obok budynku wzniesiono niewielką oficynę, frontem do Wisły. Majewska zmarła w 1881 r., przekazując łaźnię swym dzieciom. |
||
Po wojnie odrestaurowano fasadę, ale za nią powstał nowy budynek. Wiele lat działał w nim warszawski Ośrodek Kształcenia Ideologicznego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. |
Po wojnie odrestaurowano fasadę, ale za nią powstał nowy budynek. Wiele lat działał w nim warszawski Ośrodek Kształcenia Ideologicznego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. |
||
Wersja z 21:29, 16 kwi 2014
 Łaźnia Majewskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Bednarska 2/4 |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Łaźnia Majewskiego – klasycystyczny budynek domu łaziebnego Majewskiego przy Bednarskiej 2/4 u zbiegu z ulicą Dobrą, pamiątka po czasach, w których ulica Bednarska była jedną z najbardziej ruchliwych ulic w Warszawie.
Historia
Budynek łaźni (proj. Alfons Kropiwnicki) powstał w roku 1835 z inicjatywy rodziny Stanisława Majewskiego. Majewski należał do wynalazców handelków, czyli sklepów winno-kolonialnych z małą restauracyjką na zapleczu. Dawniej znajdowała się tu łaźnia parowa na kilkanaście osób oraz gabinety z jednoosobowymi łaźniami parowymi. Wodę czerpano z Wisły i oczyszczano w filtrach. Można było wziąć w niej różnorodne kąpiele (ziołowe, żelazne, siarczane), mieściła się tu także jadłodajnia. Łaźnia została wzniesiona przez Teodozję Majewską i architektonicznie nawiązywała do Komory Wodnej znajdującej się na Pradze, po drugiej stronie zaczynającego się obok mostu łyżwowego. Obok budynku wzniesiono niewielką oficynę, frontem do Wisły. Majewska zmarła w 1881 r., przekazując łaźnię swym dzieciom.
Po wojnie odrestaurowano fasadę, ale za nią powstał nowy budynek. Wiele lat działał w nim warszawski Ośrodek Kształcenia Ideologicznego PZPR.
Budynek obecnie
Z początkiem lat 90. zaczęło funkcjonować w budynku I Społeczne Liceum Ogólnokształcące im. Jam Saheba Digvijay Sinhji. Obecnie znajdują się tu także oddziały orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, szkoła języków obcych "Peritia" oraz Akademickie Radio Kampus.
Wygląd
Charakterystycznym elementem jest tympanon autorstwa Pawła Malińskiego. Przedstawiony jest tutaj dwór Neptuna i nereidy. Otaczają ich konie morskie, węże morskie, trytony i inne stwory.