Kościół Matki Bożej Różańcowej i klasztor Dominikanów w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
ilustracja |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Kościół i klasztor Dominikanów w Grodnie''' – powstał przy ulicy Wileńskiej, głównej północnej arterii Grodna. Klasztor powstał z fundacji wojewody mścisławskiego [[Fryderyk Sapieha|Fryderyka Sapiehy]] oraz jego małżonki Krystyny z [[Pociejowie|Pociejów]] Sapieżyny. W roku [[1632]] król [[Zygmunt III Waza]] potwierdził nadanie fundacji dominikanom grodzieńskim, a w roku 1635 r. fundacja została zaaprobowana przez sejm. |
'''Kościół i klasztor Dominikanów w Grodnie''' – powstał przy ulicy Wileńskiej, głównej północnej arterii Grodna. Klasztor powstał z fundacji wojewody mścisławskiego [[Fryderyk Sapieha|Fryderyka Sapiehy]] oraz jego małżonki Krystyny z [[Pociejowie|Pociejów]] Sapieżyny. W roku [[1632]] król [[Zygmunt III Waza]] potwierdził nadanie fundacji dominikanom grodzieńskim, a w roku 1635 r. fundacja została zaaprobowana przez sejm. |
||
[[Plik:Гродно ул.Советская 03.jpg|thumb|left|Grodno, ul. Sowiecka 3]] |
|||
Jurydyka zakonników znajdowała się w północno-zachodniej partii miasta, między ulicą Wileńską, Plebańską, zaułkiem Trojeckim oraz Rynkiem Niemieckim. |
Jurydyka zakonników znajdowała się w północno-zachodniej partii miasta, między ulicą Wileńską, Plebańską, zaułkiem Trojeckim oraz Rynkiem Niemieckim. |
||
Murowany barokowy kościół pod wezwaniem NMP Różańcowej został wybudowany po pożarze 1708, natomiast klasztor wzniesiony został w pierwszej połowie XVIII w. i stanowił dominantę ulicy Wileńskiej. W 1737 r. rozpoczęto budowę dwupiętrowego murowanego klasztoru. Jego budowa trwała przez 30 lat. W 1782 r. pożar strawił klasztor, co wymagało jego przebudowy. Pomiędzy 1783 a 1795 r. zgromadzenie wzniosło “officynę murowaną dwupiętrową w ktorey umieszczały się szkoły”, ciągnący się wzdłuż zaułku Trojeckiego, idącego ku Niemieckiemu Rynku. Pozostałością klasztoru jest budynek Gimnazjum. Barokowy kościół został zburzony w czasach [[zabory|zaborów]]. |
Murowany barokowy kościół pod wezwaniem NMP Różańcowej został wybudowany po pożarze 1708, natomiast klasztor wzniesiony został w pierwszej połowie XVIII w. i stanowił dominantę ulicy Wileńskiej. W 1737 r. rozpoczęto budowę dwupiętrowego murowanego klasztoru. Jego budowa trwała przez 30 lat. W 1782 r. pożar strawił klasztor, co wymagało jego przebudowy. Pomiędzy 1783 a 1795 r. zgromadzenie wzniosło “officynę murowaną dwupiętrową w ktorey umieszczały się szkoły”, ciągnący się wzdłuż zaułku Trojeckiego, idącego ku Niemieckiemu Rynku. Pozostałością klasztoru jest budynek Gimnazjum. |
||
Barokowy kościół został zburzony w czasach [[zabory|zaborów]]. |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 10:52, 12 paź 2016
 Kościół Dominikanów i Gimnazjum w Grodnie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Właściciel | |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół |
NMP Różańcowej |
| Fundator |
wojewoda mścisławski Fryderyk Sapieha i jego żona Krystyna |
Kościół i klasztor Dominikanów w Grodnie – powstał przy ulicy Wileńskiej, głównej północnej arterii Grodna. Klasztor powstał z fundacji wojewody mścisławskiego Fryderyka Sapiehy oraz jego małżonki Krystyny z Pociejów Sapieżyny. W roku 1632 król Zygmunt III Waza potwierdził nadanie fundacji dominikanom grodzieńskim, a w roku 1635 r. fundacja została zaaprobowana przez sejm.
Jurydyka zakonników znajdowała się w północno-zachodniej partii miasta, między ulicą Wileńską, Plebańską, zaułkiem Trojeckim oraz Rynkiem Niemieckim.
Murowany barokowy kościół pod wezwaniem NMP Różańcowej został wybudowany po pożarze 1708, natomiast klasztor wzniesiony został w pierwszej połowie XVIII w. i stanowił dominantę ulicy Wileńskiej. W 1737 r. rozpoczęto budowę dwupiętrowego murowanego klasztoru. Jego budowa trwała przez 30 lat. W 1782 r. pożar strawił klasztor, co wymagało jego przebudowy. Pomiędzy 1783 a 1795 r. zgromadzenie wzniosło “officynę murowaną dwupiętrową w ktorey umieszczały się szkoły”, ciągnący się wzdłuż zaułku Trojeckiego, idącego ku Niemieckiemu Rynku. Pozostałością klasztoru jest budynek Gimnazjum.
Barokowy kościół został zburzony w czasach zaborów.
Bibliografia
- L. Wenc, "Fundacje i fundatorzy klasztorów dominikańskich i bernardyńskich w Polsce w latach 1580-1648", [w:] Studia nad historią dominikanów w Polsce 1222-1972, red. J. Kłoczowskiego, t. 1, Warszawa 1975, s. 594, 600, 601, 603, 604;
- H. Gwiazda, "Fundacje i fundatorzy klasztorów dominikańskich w Wielkim Księstwie Litewskim latach 1648-1696"