Język yaqay: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian Znacznik: Wycofane |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
| iso1 = |
| iso1 = |
||
| iso2 = |
| iso2 = |
||
| iso3 = |
| iso3 = yaq |
||
| sil = |
| sil = |
||
| dialekty = |
| dialekty = |
||
Wersja z 19:22, 15 lip 2023
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
10 tys. (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | yaq | ||
| IETF | jaq | ||
| Glottolog | yaqa1246 | ||
| Ethnologue | jaq | ||
| WALS | yqy | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język yaqay (a. jakai, jaqai, yaqai[1], yakhai[2]), także: mapi, sohur[1] – język transnowogwinejski używany w indonezyjskiej prowincji Papua, w kabupatenie Mappi. Według danych z 1987 roku posługuje się nim 10 tys. osób[1].
W uzyciu jest także język indonezyjski, zwłaszcza w sytuacjach oficjalnych i komunikacji międzyetnicznej[3]. W latach 90. XX w. odnotowano, że yaqay ma niski prestiż (ze względu na wpływ edukacji) i nie zawsze jest przyswajany przez dzieci[4].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1]. Dane nt. tego języka są ograniczone, ale poświęcono mu indonezyjski opis fonologii z 1998 r. (Fonologi bahasa Yakhai); dodatkowo badania w regionie prowadził antropolog Jan H.M.C. Boelaars[5].
Przypisy
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Yaqay, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Kainakainu i in. 1998 ↓.
- ↑ Kainakainu i in. 1998 ↓, s. 3.
- ↑ Kainakainu i in. 1998 ↓, s. 4.
- ↑ Kainakainu i in. 1998 ↓, s. 1–2.
Bibliografia
- Barth Kainakainu, Yacobus Paidi, Yulini Rinantanti, Izak Morin: Fonologi bahasa Yakhai. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1998. ISBN 979-459-853-4. OCLC 40126712. [dostęp 2023-07-13]. (indonez.).