Stefan Skiba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Skiba
Data urodzenia

1941

profesor nauk geograficznych
Specjalność: gleboznawstwo
Alma Mater

Akademia Rolnicza w Krakowie

Doktorat

1974

Habilitacja

1986

Profesura

15 listopada 1997[1]

Uczelnia

Akademia Rolnicza w Krakowie
Uniwersytet Jagielloński

Stefan Skiba (ur. 1941) – polski geograf, prof. dr hab., gleboznawca, geograf gleb, profesor UJ, wieloletni członek Senatu UJ.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Technikum Rolniczego w Weryni k. Kolbuszowej (matura w 1960 r.) Studia na Akademii Rolniczej w Krakowie (1960-1965). Doktorat (1974) w Katedrze Gleboznawstwa AR w Krakowie, habilitacja (1986). Od 1987 pracuje w Instytucie Geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1997 – profesor nauk o Ziemi.

Prowadził badania w Karpatach Wschodnich, w obszarach tajgi i stepów górskich Mongolii, Zabajkala, w tundrze (półwysep Kola, Spitsbergen), w obszarach Sahary. Liczne prace z geografii gleb, w tym szczegółowe mapy gleb górskich parków narodowych. Członek Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Przewodniczący Rady Naukowej Tatrzańskiego Parku Narodowego, wiceprzewodniczący Rady Bieszczadzkiego PN, członek Rady Magurskiego PN. Działa na forum Międzynarodowej Unii Gleboznawczej i Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego[2].

Tematyka badawcza[edytuj | edytuj kod]

Geneza i klasyfikacja gleb, gleby obszarów górskich (Karpaty: Czarnohora, Gorgany, Bieszczady, Beskid Niski, Tatry), Sudety (Karkonosze), Masyw Centralny (Mont Dore, Francja); geografia gleb: gleby stref polarnych i tundrowych (Spitsbergen, Płw. Kola), gleby górskiej tajgi i stepów Zabajkala (Rosja i północna Mongolia), gleby regionów pustynnych Sahary (Maroko, Libia), ochrona gleb – metale ciężkie i radionuklidy w glebach Tatr, Bieszczadów i Czarnohory (współpraca z chemikami), antropogeniczne przemiany w glebach z okresu osadnictwa prehistorycznego (współpraca z archeologami), powiązania i relacje pomiędzy glebą a roślinnością (współpraca z botanikami)[3].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Ponad 220 w tym: prace oryginalne (ponad 155), monografie, wielkoskalowe mapy gleb BdPN, MPN, TPN i in., popularno-naukowe i encyklopedyczne oraz ważniejsze abstrakty konferencyjne (vide spis literatury)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prof. dr hab. inż. Stefan Skiba, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-04-29].[martwy link]
  2. Jackowski A., Sołjan I, Z dziejów geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim (XV-XXI wiek), 2009.
  3. a b Stefan Skiba, Zakład Gleboznawstwa i Geografii Gleb IGiGP UJ [online], www.gleby.geo.uj.edu.pl [dostęp 2016-04-29].