Stefan Wojdaliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Wojdaliński
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1899
Lublin

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1920
pod Duniłowiczami

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

36 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Stefan Wojdaliński (ur. 19 sierpnia 1899 w Lublinie, zm. 3 czerwca 1920 pod Duniłowiczami[1]) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Ludwika i Michaliny z Barańskich. Absolwent Szkoły Realnej Wróblewskiego w Warszawie. Należał do patriotycznych organizacji młodzieżowych, a następnie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej[2].

Od 20 października 1918 do 24 maja 1919 był uczniem klasy „F” Szkoły Podchorążych[3]. 12 czerwca 1919 został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem w piechocie i przydzielony do Obozu Dęblińskiego Inspektoratu Szkół Piechoty[4]. Później został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej na stanowisko dowódcy plutonu karabinów maszynowych. W jego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej[2].

Z własnej inicjatywy walce pod Duniłowiczami na wysuniętej placówce ostrzeliwał pozycje nieprzyjaciela, zapobiegając okrążeniu wojsk polskich. Zginął na polu walki, trafiony kulą karabinową[2]. Za bohaterstwo w walce został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lista strat 1934 ↓, s. 986.
  2. a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 159.
  3. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 434.
  4. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2235.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]