Stetoskop
Stetoskop (z gr. στήθος, stēthos – pierś, wnętrze i σκοπή, skopé – oglądać), inna nazwa to fonendoskop – przyrząd diagnostyczny stosowany w medycynie, służący do osłuchiwania pacjenta, głównie jego klatki piersiowej, serca i jamy brzusznej.
Wynalezienie stetoskopu przypisuje się francuskiemu lekarzowi René Théophile Hyacinthe Laennec (René Laennec) w 1816 roku[1]. Pierwotnie była to słuchawka w postaci drewnianej, lejkowatej rurki z płaskim zakończeniem od strony usznej.
W 1840 brytyjski lekarz Golding Bird opublikował, uprzednio wypróbowany praktycznie, projekt stetoskopu z tubą połączoną za pomocą elastycznej rurki z pojedynczą wkładką douszną. W 1851 lekarz irlandzki Arthur Leared wynalazł stetoskop dwuuszny, a w 1852 George Cammann udoskonalił i przystosował tę konstrukcję do celów produkcji zarobkowej. W 1964 kardiolog David Littmann uzyskał patent na stetoskop wyposażony w membranę akustyczną wzmacniającą dźwięki[2][3]. Tak ulepszony stetoskop, zwany stetoskopem membranowym, stosowany jest współcześnie w praktyce medycznej.
Inne zastosowania stetoskopu membranowego to wykrywanie lub badanie mechanizmów zegarowych, np. mechanicznych zegarowych zapalników bomb, mechanizmów zamków w skarbcach i sejfach. Istnieją również stetoskopy, gdzie membranę zastąpiono elementem sztywnym, służące do osłuchiwania pracujących głośnych mechanizmów - np. silników. W roli stetoskopu używa się też czasem stalowego pręta, np. w maszynowni.
Ryzyko stosowania
Wykorzystanie stetoskopu w praktyce medycznej niesie ze sobą również pewne ryzyko, ponieważ może on być tzw. wektorem zakażeń[4]. W jednym z badań, z próby 55 stetoskopów lekarzy pediatrów wyhodowano bakterie: w 54% był to gronkowiec złocisty, a w 7% MRSA[5]. Przemywanie rąk i głowicy stetoskopu środkami dezynfekującymi znacząco zmniejsza ilość bakterii i tym samym ryzyko zakażenia pacjenta[6].
Rodzaje stetoskopów
 |
Ta sekcja od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Stetoskopy Akustyczne[7]:
Stetoskop anestezjologiczny – słuchawki te charakteryzują się niską, jednostronną głowicą wyposażoną w membranę. Taka konstrukcja umożliwia wsunięcie głowicy pod ubranie leżącego pacjenta. Ponadto doskonale nadają się do pomiaru ciśnienia tętniczego.
Stetoskop internistyczny - pozwala osłuchać tony serca, szmery sercowe, szmery oddechowe nad polami płucnymi, zaburzenia ukrwienia tętnic udowych i szyjnych, umożliwia badania perystatyki jelitowej itp. Tego typu stetoskop dostępny jest również w wersjach: pediatrycznej oraz neonatalnej (noworodkowej) / niemowlęcej – w tych wypadkach membrana jest proporcjonalnie mniejsza, co umożliwia jej całkowite przyleganie do ciała małego pacjenta.
Stetoskop kardiologiczny – głowica słuchawki kardiologicznej jest z reguły cięższa, jej membrana ma większą średnicę, a sercówka czyli lejek ma większą pojemność poduszki powietrznej. W tym typie słuchawek szczególnie starannie dobrane są proporcje pojemności kanałów akustycznych do pojemności poduszek pod membraną i sercówką. W stetoskopach kardiologicznych spotkamy bardzo często podwójny dren – dla każdego kanału słuchowego prowadzony jest indywidualny przewód, co poprawia przewodnictwo akustyczne. Lira najczęściej wyposażona jest w dodatkową sprężynę, która rozszerza strzałkę ugięcia sprężyny, tym samym poprawiając komfort pracy lekarza. Słuchawki kardiologiczne należą do najdroższych, gdyż producenci najczęściej wykorzystują w nich bardziej zaawansowane technologie i wyposażają w dodatkowe akcesoria. Bardzo ważne jest użycie jak najlepszych materiałów, z których zbudowany jest korpus. Gęstość materiału użytego do produkcji ma zasadnicze znaczenie w eliminowaniu zakłóceń zewnętrznych, dlatego przodujące firmy używają do produkcji stal szlachetną.
Stetoskopy Elektroniczne (cyfrowe)[7]:
Zastosowanie elektronicznego wzmocnienia dźwięku umożliwia usłyszenie najcichszych szmerów, co zwiększa możliwości diagnostyczne i pozwala na dalszą pracę lekarzom tracącym słuch. Ponadto dźwięki elektroniczne można zapisywać za pomocą specjalistycznego oprogramowania komputerowego – poszerza to w znacznym stopniu możliwości konsultacyjne, pozwala na wysyłanie plików dźwiękowych przez Internet. Stetoskop elektroniczny to znakomite narzędzie edukacyjne które daje możliwość osłuchiwania badania przez wielu konsultantów albo studentów. Systemy takie z powodzeniem wykorzystywane są przez uczelnie medyczne.
Przypisy
- ↑ Laennec RTH (1819). De l'auscultation médiate ou traité du diagnostic des maladies des poumon et du coeur. Paryż: Brosson & Chaudé.
- ↑ Littmann D. An approach to the ideal stethoscope. „JAMA”. 178, s. 504-5, 1962. PMID: 14465914.
- ↑ David Littmann: Stethoscope. Patent US 3152659. United States Patent Office, Data zgłoszenia: 16.06.1960; data przyznania: 13.10.1964. [dostęp 2013-07-23].
- ↑ L. Bernard, A. Kereveur, D. Durand, J. Gonot i inni. Bacterial contamination of hospital physicians' stethoscopes.. „Infection Control and Hospital Epidemiology”. 20 (9), s. 626-8, Sep 1999. DOI: 10.1086/501686. PMID: 10501265.
- ↑ HA. Cohen, J. Amir, A. Matalon, R. Mayan i inni. Stethoscopes and otoscopes--a potential vector of infection?. „Family Practice”. 14 (6), s. 446-9, Dec 1997. PMID: 9476074.
- ↑ A. Schroeder, MA. Schroeder, F. D'Amico. What's growing on your stethoscope? (And what you can do about it).. „Journal of Family Practice”. 58 (8), s. 404-9, Aug 2009. PMID: 19679019.
- ↑ a b Shuang Leng i inni, The electronic stethoscope, „BioMedical Engineering OnLine”, 14, 2015, DOI: 10.1186/s12938-015-0056-y, ISSN 1475-925X, PMID: 26159433, PMCID: PMC4496820 [dostęp 2017-02-05].
