Stina Blackstenius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stina Blackstenius
Ilustracja
Blackstenius w 2019.
Pełne imię i nazwisko

Emma Stina Blackstenius

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1996
Vadstena, Szwecja

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastniczka

Informacje klubowe
Klub

Arsenal

Numer w klubie

25

Kariera juniorska
Lata Klub
2002 2011 Vadstena GIF
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2011-2012 Vadstena GIF 34 (59)
2013–2016 Linköpings FC 78 (37)
2017–2019 Montpellier HSC 43 (25)
2019–2020 Linköpings FC 22 (9)
2020–2021 BK Häcken 40 (25)
2021– Arsenal 39 (18)
W sumie: 256 (173)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012–2013  Szwecja U-17 16 (11)
2013–2015  Szwecja U-19 29 (34)
2016  Szwecja U-20 5 (8)
2015–  Szwecja 103 (30)
W sumie: 153 (83)
  1. Aktualne na: 6 grudnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 6 grudnia 2023.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
brąz Francja 2019
Igrzyska olimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016
srebro Tokio 2020

Stina Blackstenius (ur. 5 lutego 1996 w Vadstenie[1]) – szwedzka piłkarka występująca na pozycji napastniczki w angielskim klubie Arsenal oraz w reprezentacji Szwecji. Srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich, brązowa medalistka Mistrzostw Świata.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Dorastała w rodzinnym mieście Vadstena, gdzie w 2002 roku, w wieku 6 lat, zaczęła grać w piłkę nożną w miejscowym klubie Vadstena GIF. 20 kwietnia 2011 roku rozegrała pierwszy mecz w drużynie seniorskiej tego klubu przeciwko BK Kenty.

Po udanych występach dla klubu, którego była wychowanką. przeniosła się do pierwszoligowego klubu Linköpings FC, z którym podpisała 3-letni kontrakt. Zadebiutowała w nim 17 kwietnia 2013 roku w zremisowanym 1:1 meczu z zespołem Kopparbergs/Göteborg FC, wchodząc w 68 minucie. Pierwszego gola na najwyższym szczeblu rozgrywek ligowych strzeliła 28 maja 2013 roku, w wygranym meczu przeciwko Malmö FF (3:1). Wraz z klubem z Linköping występowała także w pucharze Szwecji, wygrywając te rozgrywki w sezonach 2013/2014 oraz 2014/2015. W październiku 2014 roku zadebiutowała także w rozgrywkach ligi mistrzyń. Ponadto w 2016 roku zdobyła ze Szwedzkim klubem mistrzostwo Szwecji.

W styczniu 2017 roku przeniosła się do francuskiego, pierwszoligowego klubu Montpellier HSC. W klubie tym pierwszy mecz rozegrała 4 stycznia 2017 roku w meczu przeciwko Paris Saint-Germain, wchodząc na drugą połowę, oraz strzelając zwycięskiego gola na 2:1 w 81 minucie. W sezonie 2016/2017 grając dla klubu z Montpellier w 11 meczach i zdobywając 7 goli, pomogła mu zdobyć wicemistrzostwo Francji, plasując się za zespołem Olympique Lyon. Łącznie dla francuskiego klubu podczas dwóch lat zagrała w 43 meczach i zdobyła 25 bramek.

W styczniu 2019 roku powróciła do wcześniejszego klubu Linköpings FC. W 2021 przeniosła się do innego szwedzkiego klubu Kopparbergs/Göteborg FC. Wraz z tym klubem kolejny raz zdobyła puchar Szwecji w sezonie 2020/2021, a także mistrzostwo Szwecji 2020. W sezonie 2021 ligi szwedzkiej osiągnęła tytuł króla strzelców strzelając 17 bramek, jej klub zaś zdobył wicemistrzostwo.

W styczniu 2022 roku została zawodniczką angielskiego klubu Arsenal. Zadebiutowała w nim 19 stycznia w meczu przeciwko Manchesterowi United zastępując w 69 minucie Vivianne Miedeme.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

30 października 2013 roku zadebiutowała w Reprezentacji Szwecji U-17, strzelając hat-tricka w meczu z reprezentacją Chorwacji. Grała także w meczach reprezentacji Szwecji U-19 I U-20.

Blackstenius w stroju reprezentacji Szwecji

Dla seniorskiej reprezentacji pierwszy mecz rozegrała 27 października 2015 roku, przeciwko Danii, wchodząc w 79 minucie meczu eliminacyjnego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Kobiet 2017[2]. Pierwszego gola dla seniorskiej reprezentacji zdobyła w swoim 5 występie, 8 kwietnia 2016 roku przeciwko Słowacji (3:0) podczas eliminacji na te same mistrzostwa[3]. Była w składzie reprezentacji Szwecji podczas Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro, zdobywając srebrny medal tej imprezy. W finale przeciwko reprezentacji Niemiec zdobyła gola w 66 minucie, jednak mecz zakończył się porażką 2:1[4].

Brała udział w Mistrzostwa Europy w 2017 roku. Podczas tego turnieju zdobyła dwie bramki, natomiast Reprezentacja Szwecji została wyeliminowana w ćwierćfinale przez reprezentację Holandii(2:0)[5].

Brała również udział w Mistrzostwach Świata 2019. Podczas mistrzostw we Francji zdobyła 2 gole, zaś jej reprezentacja zdobyła brązowy medal mistrzostw, wygrywając w meczu o 3 miejsce 2:1 z Anglią[6].

Z reprezentacją Szwecji zdobyła drugi medal igrzysk olimpijskich podczas Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio. W całym turnieju zdobyła 5 bramek. Strzeliła także gola w 34 minucie finału przeciwko Kanadzie. Mecz po 90 minutach gry skończył się wynikiem 1:1, ona sama została zmieniona w 106 minucie, zaś mecz został przegrany przez reprezentację Szwecji po rzutach karnych 3:2[7].

Występowała także podczas Mistrzostw Europy 2022. Podczas tego turnieju strzeliła jednego gola w wygranym 5:0 meczu przeciwko Portugalii[8]. Reprezentacja Szwecji odpadła w półfinale po przegranym 4:0 meczu z reprezentacją Anglii[9].

Wystąpiła także w Mistrzostwach Świata 2023 strzelając gola w meczu przeciwko Reprezentacji Włoch, który zakończył się wynikiem 5:0[10]. Szwedki zdobyły kolejny brązowy medal pokonując Australię w meczu o 3 miejsce 2:0. W meczu tym Blackstenius asystowała przy golu na 2:0 strzelonym przez Kosovare Asslani w 62 minucie[11].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Szwecji

Linköpings FC

Kopparbergs/Göteborg FC

Arsenal

  • Puchar Ligi 2022/2023

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stina Blackstenius [online], www.arsenal.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  2. UEFA.com, Sweden-Denmark | UEFA Women’s EURO 2017 [online], UEFA.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  3. UEFA.com, Slovakia-Sweden | UEFA Women’s EURO 2017 [online], UEFA.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  4. Sweden vs. Germany – Football Match Commentary – August 19, 2016 – ESPN [online], ESPN.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  5. UEFA.com, Netherlands-Sweden | UEFA Women’s EURO 2017 [online], UEFA.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  6. FIFA Women’s World Cup France 2019™: England – Sweden [online], www.fifa.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  7. Women’s Olympic Football Tournament Tokyo 2020: Sweden – Canada [online], www.fifa.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  8. UEFA.com, Sweden-Portugal | UEFA Women's EURO 2022 [online], UEFA.com [dostęp 2023-12-06] (ang.).
  9. UEFA.com, England-Sweden | UEFA Women's EURO 2022 [online], UEFA.com [dostęp 2023-12-06] (ang.).
  10. Ilestedt and Blackstenius score in big Swedish win [online], Ilestedt and Blackstenius score in big Swedish win, 9 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-06] (ang.).
  11. FIFA Women's World Cup 2023 Szwecja - Australia fifa.com [dostęp 2023-12-06] (ang.).