Stone the Crows
Zespół Stone the Crows na występie Kralingen Music Festival w Rotterdamie, Holandia, 1970; Od lewej do prawej: Maggie Bell, James Dewar, Colin Allen (za perkusją), Les Harvey (tyłem). | |
Rok założenia | |
---|---|
Rok rozwiązania | |
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
1969-1973 |
Wydawnictwo | |
Byli członkowie | |
Leslie Harvey, Maggie Bell, Colin Allen,John McGinnis, Jim Dewar, Steve Thompson, Ronnie Leahy, Jimmy McCulloch |
Stone the Crows – szkocki zespół blues-rockowy założony pod koniec 1969 roku w Glasgow.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Zespół powstał po tym jak wokalistka Maggie Bell została przedstawiona gitarzyście Lesowi Harveyowi przez jego starszego brata Alexa Harveya[1]. Po wspólnym graniu w Kinning Park Ramblers, ich kolejny zespół Power został przemianowany na Stone the Crows (angielski [brytyjski-australijski] idiom oznaczający okrzyk zaskoczenia lub szoku) przez menadżera Led Zeppelin, Petera Granta[2]. Zespół był współzarządzany przez Granta i Marka Londona. London był związany z Lulu jako współautor jej piosenki "To Sir With Love" i był również mężem menedżerki Lulu, Marion Massey. London zarządzał również poprzednikiem zespołu Cartoone, w którym Peter Grant miał finansowy udział i w którym grał Les Harvey na gitarze[3].
Pierwszy skład[edytuj | edytuj kod]
- Maggie Bell – śpiew
- Les Harvey – gitara
- Colin Allen – perkusja
- James Dewar – bas i śpiew
- John McGinnis – instrumenty klawiszowe
W tym składzie zespół nagrał w 1970 roku dwa albumy studyjne Stone the Crows oraz Ode to John Law dla wytwórni Polydor Records. Śpiew Maggie Bell był porównywany do stylu Janis Joplin[4], a ona sama była powszechnie uważana za najlepszą brytyjską wokalistkę rockową. W 1972 roku zdobyła nagrodę Top Girl Singer[5].
Drugi skład i śmierć Lesa Harveya na scenie[edytuj | edytuj kod]
John McGinnis i James Dewar opuścili zespół w 1971 roku, a ich miejsce zajęli Ronnie Leahy i Steve Thompson[1]. W tym zestawieniu wydał w 1971 roku trzeci album Teenage Licks. Dewar później trafił do zespołu Robina Trowera (zmarł 16 maja 2002 roku na udar mózgu).
3 maja 1972 roku gitarzysta i współzałożyciel Les Harvey został śmiertelnie porażony prądem na scenie festiwalu Top Rank Suite w Swansea na oczach grupy i publiczności[6][7]. Przewody do sprzętu grupy zostały podobno uszkodzone przez publiczność i chociaż ekipa techniczna próbowała naprawić szkody, przeoczyła luźny przewód uziemiający[8]. Harvey został porażony prądem, gdy sięgnął po mikrofon, podczas gdy jego palce dotykały metalowych strun gitary. Pozostali muzycy, którzy próbowali go ratować, sami zostali porażeni i dopiero gdy ktoś kopnął jego gitarę[9], personel medyczny był w stanie udzielić mu pomocy. Po przybyciu do szpitala stwierdzono śmierć. Les Harvey w dniu śmierci miał 27 lat.
Jimmy McCulloch zastąpił głównego kompozytora Harveya na stanowisku gitarzysty[1]. Po śmierci Harveya zespół ponownie rozważył swój kierunek rozwoju[10]. W 1972 roku został wydany czwarty i ostatni album studyjny Ontinuous Perfomance, który osiągnął 33 miejsce na brytyjskiej liście przebojów[11].
Po rozpadzie zespołu[edytuj | edytuj kod]
Stone the Crows ostatecznie rozpadł się w czerwcu 1973 roku[1] a Peter Grant nadal kierował karierą Maggie Bell. Pod opieką Granta, Bell później nagrała dwie płyty solowe Queen of the Night (1974) i Suicide Sal (1975) oraz album z zarządzanym przez Granta zespołem Midnight Flyer (1981). Bell jest również znana z pracy sesyjnej przy albumie Roda Stewarta Every Picture Tells a Story (1971), w szczególności z jej współwokalu ze Stewartem w tytułowym utworze[12]. Gitarzysta Jimmy McCulloch dołączył do grupy Paula McCartneya Wings w 1974 roku (zmarł 25 września 1979 roku z powodu niewydolności serca wywołanym zatruciem morfiną i alkoholem w wieku 26 lat), natomiast perkusista Colin Allen do holenderskiej grupy Focus.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
- Stone the Crows (1970)
- Ode to John Low (1970)
- Teenage Licks (1971)
- Ontinuous Perfomance (1972) - #33 UK[11]
Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]
- The BBC Sessions - Volume 1 - 1969-1970 (1998)
- The BBC Sessions - Volume 2 - 1970-1971 (1998)
- Live Montreux 1972 (2002)
- Radio Sessions 1969-1972 (2009) (2CD)
- BBC Sessions 1969-1972 (2014) (2LP)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Colin Larkin: The Virgin Encyclopedia of Popular Music. Virgin Books, Concise, 1997, s. 1142/3. ISBN 1-85227-745-9.
- ↑ Chris Welch: Peter Grant: The Man Who Led Zeppelin. s. 23. ISBN 0-7119-9195-2.
- ↑ Uncredited, Led Zeppelin: Achilles Last Stand, Biography of Mark London. Retrieved 2011-09-05.
- ↑ Logan, Nick &Woffinden, Bob (eds.) The New Musical Express Book of Rock, W.H. Allen &Co. Ltd (Star), 1973, p. 489-490. ISBN 0-352-39715-2.
- ↑ Paul Evans - New Rolling Stones Encyclopedia of Rock'n'Roll 1995
- ↑ Les Harvey Strange Rock Deaths. ultimateclassicrock. [dostęp 2013-05-03].
- ↑ A bizarre accident led to the membership of Leslie Harvey in the 27 Club. historycollection. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Clipped From The Record. [w:] The Record [on-line]. 1972-05-21. s. 43. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ Clipped From Daily Press. [w:] Daily Press [on-line]. 1972-06-18. s. 25. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ John Tobler: NME Rock 'N' Roll Years. Wyd. pierwsze. Londyn: Reed International Books Ltd, 1992, s. 238. CN 5585.
- ↑ a b David Roberts: British Hit Singles & Albums. Wyd. 19. Londyn: Guinness World Records Limited, 2006, s. 534. ISBN 1-904994-10-5.
- ↑ Liner notes to Rod Stewart's album Every Picture Tells a Story, Mercury Records, catalog no. SRM-609, 1971.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Stone the Crows biografia. alexgitlin.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. z linernotków Chrisa Welcha na stronie Alexa Gitlina