Stout ST
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Stout Metal Airplane Co. |
| Konstruktor |
William Bushnell Stout, George H. Prudden |
| Typ |
samolot torpedowy |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
25 kwietnia 1922 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki Packard V-1237 |
| Moc |
335 KM (246 kW) (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
18,29 m |
| Długość |
11,28 m |
| Wysokość |
4,2 m |
| Powierzchnia nośna |
73,39 m² |
| Masa | |
| Własna |
2974 kg |
| Startowa |
4453 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
177 km/h |
| Pułap |
3048 m |
| Zasięg |
620 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy kal. 7,62 mm, 1 torpeda o masie 832 kg | |
| Użytkownicy | |
 Stany Zjednoczone
| |
Stout ST (ST-1) – amerykański samolot torpedowy z okresu międzywojennego, pierwszy amerykański samolot wojskowy o konstrukcji całkowicie metalowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1921 roku w amerykańskiej wytwórni Stout Metal Airplane Co., która wcześniej zajmowała się budową eksperymentalnych jednopłatowych samolotów o konstrukcji metalowej, opracowano na zlecenie amerykańskiego lotnictwa morskiego samolot torpedowy, który otrzymał oznaczenie ST. Był to górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej i był to pierwszy amerykański samolot tego typu o takiej konstrukcji. Samolot miał startować z lotnisk naziemnych, lecz przewidywano również wyposażenie go w pływaki aby mógł startować z wody.
Prototyp samolotu był gotowy w 1922 roku i jego pierwszy lot odbył się w dniu 25 kwietnia 1922 roku. W czasie tego lotu samolot uległ awarii. Wtedy też wycofano się z dalszych prac nad nim, a firma, której groziło bankructwo, weszła w skład koncernu Ford.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Prototyp samolotu ST-1 wykonał tylko jeden lot, w czasie którego samolot uległ awarii.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot ST-1 był górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. W przedniej części kadłuba znajdowała się kabina załogi, z przodu miejsce dla pilota, za nim obserwatora - strzelca pokładowego. Samolot posiadał podwozie klasyczne, stałe, przewidywano również montowania w nim pływaków.
Napęd stanowiły dwa silniki typu Packard V-1237, 12-cylindrowe, rzędowe, chłodzone cieczą. Silniki były umieszczone w gondolach na skrzydłach po obu stronach kadłuba.
Samolot był uzbrojony w 1 ruchomy karabin maszynowy kal. 7,62 mm umieszczony w kabinie obserwatora. Pod kadłubem miał zamocowane uchwyty do mocowania torpedy o masie 832 kg.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.R. Johnson: United States Naval Aviation, 1919–1941. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., Publishers, 2011, s. 18-19. ISBN 978-0-7864-4550-9. (ang.).