Sylf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sylf – w średniowieczu duch powietrza, żywiołak powietrza, z którym mógł się przyjaźnić człowiek, który zachował czystość duszy. Termin wprowadzony przez Paracelsusa, który opisywał sylfy jako niewidzialne istoty powietrzne, stanowiące żywioł powietrza. Brak jest konkretnych mitów z tym związanych.

Stworzenia pojawiają się w:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]