Szczękoczułki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szczękoczułki, chelicery (chelicerae) – pierwsza para przysadek głowotułowia niektórych stawonogów.

Chelicery, stanowiąc pierwszą parę odnóży głowowych[1], są chwytnymi narządami gębowymi u niektórych szczękoczułkowców (pajęczaków i kikutnic). Składają się z dwóch lub trzech segmentów. Służą do walki, zabijania, a także do rozrywania zdobyczy[1]. Często znajdują się w nich ujścia gruczołów jadowych[1][2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Marek Michał Żabka: Pajęczy świat. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2013, s. 178. ISBN 83-88147-16-1.
  2. szczękoczułki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-06-03].