Szpital im. Ludwika Rydygiera we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szpital im. Ludwika Rydygiera
Ilustracja
Budynek dawnego szpitala, od strony ul. Rydygiera
Data założenia

1900

Data likwidacji

2004

Typ szpitala

zlikwidowany

Państwo

 Polska

Adres

ul. Pomorska 31/33 Wrocław

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Szpital im. Ludwika Rydygiera”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Szpital im. Ludwika Rydygiera”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Szpital im. Ludwika Rydygiera”
Ziemia51°07′10,0″N 17°01′57,5″E/51,119444 17,032639

Szpital im. Ludwika Rydygiera we Wrocławiuwrocławski szpital funkcjonujący w latach 1900–2004.

Historia szpitala[edytuj | edytuj kod]

Szpital pod wezwaniem św. Jerzego założyły zakonnice z zakonu boromeuszek ze zgromadzenia w Trzebnicy na nabytym w 1899 r. zabudowanym terenie położonym między obecnymi ul. Rydygiera a Pomorską. 18 sierpnia 1900 r. w gmachu o architekturze neogotyckiej otworzono szpital złożony z oddziałów internistycznego i chirurgicznego, dysponujących w sumie 80 łóżkami. Znajdował się tam także klasztor boromeuszek. W 1902 powstał oddział ginekologiczny, w 1903 r. laryngologiczny, w 1909 okulistyczny, w 1912 r. dermatologiczny, a w 1913 r. oddział dla nerwowo chorych. W 1906 r. wzniesiono nowe skrzydło szpitala oraz budynek gospodarczo-laboratoryjny, dzięki czemu szpital dysponował 115 łóżkami[1]. Przy szpitalu działała szkoła pielęgniarska, od roku 1908[2] do 1923 włącznie, później przeniesiona do siedziby zakonu w Trzebnicy[3]. Podczas I wojny światowej w części szpitala wojsko urządziło lazaret[3]. W latach 1913–1916 zakon kupił przyległe grunty wraz z kilkoma budynkami, które adaptowano na potrzeby szpitalne, a w 1917 r. nabył gospodarstwo w Widawie, którego produkcję przeznaczano na potrzeby szpitala[2][4]. Podczas II wojny światowej powtórnie funkcjonował w szpitalu lazaret.

Tylko niewielkie uszkodzenia w czasie oblężenia Wrocławia umożliwiły działalność szpitala również od razu po zakończeniu działań zbrojnych. W październiku 1949 r. kompleks szpitalny przejęło państwo, choć boromeuszki pracowały tu aż do lat 80. XX w. W 1949 zmieniono też nazwę placówki ze św. Jerzego na Ludwika Rydygiera. W 2002 r. boromeuszki odzyskały szpital, choć likwidacja państwowych oddziałów trwała do roku 2004. Od tej pory w budynkach byłego szpitala działa Zakład Opiekuńczo-Leczniczy pw. św. Jerzego[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szmida-Półbratek s. 190–192.
  2. a b Historia Szpitala. Siostry Boromeuszki Wrocław [online], www.boromeuszki.wroclaw.pl [dostęp 2018-03-12] (pol.).
  3. a b Szmida-Półbratek s. 192.
  4. Szmida-Półbratek s. 193.
  5. Szmida-Półbratek s. 193–194.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena Szmida-Półbratek, Historia szpitala im. Rydygiera. W: Przedmieście Odrzańskie we Wrocławiu, s. 190–194, Wyd. Muzeum Miejskie Wrocławia, 2014.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]