Sztuczny zwieracz cewki moczowej
Sztuczny zwieracz cewki moczowej (AUS) jest to implant służący zastąpieniu funkcji zwieracza cewki moczowej, wszczepiany mężczyznom[1] w celu leczenia nietrzymania moczu.
Fizjologia[edytuj | edytuj kod]
Zwieracz cewki moczowej jest mięśniem otaczającym cewkę moczową. Jego rola polega na utrzymywaniu moczu w pęcherzu i zapobieganiu wypływania moczu. Kiedy zwieracz ulega rozkurczowi, pęcherz opróżnia się poprzez cewkę moczową.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Sztuczny zwieracz cewki moczowej (AUS) jest jednoczęściowym wyrobem medycznym, wszczepianym mężczyznom. Składa się z pompowanego mankietu umieszczanego wokół cewki moczowej i pompki z regulatorem ciśnienia, wszczepianej do moszny[2].
Zwieracz jest wypełniony roztworem sterylnej soli fizjologicznej. Zabieg wszczepiania sztucznego zwieracza cewki moczowej wykonuje się w celu leczenia nietrzymania moczu i poprawy jakości życia pacjenta zapewniając mu trzymanie moczu w trakcie codziennych aktywności. Został stworzony do leczenia ciężkiego nietrzymania moczu, zastępując niewydolny zwieracz cewki moczowej[2].
Zabieg operacyjny[edytuj | edytuj kod]
Procedura wszczepienia sztucznego zwieracza cewki moczowej, choć kosztowna, jest w całości refundowana przez NFZ. Metodę tą stosują nieliczne, wyspecjalizowane ośrodki urologiczne zajmujące się implantami urologicznymi, na przykład Oddział Urologii i Onkologii Urologicznej Szpitala Specjalistycznego w Puławach[3] Oddział Urologii w Puławach jest jedynym w Polsce i drugim w Europie akredytowanym ośrodkiem implantacji sztucznych zwieraczy cewki moczowej, w którym szkolą się lekarze z całej Europy.
Zabieg operacyjny jest generalnie bezpieczny. Średni czas operacji wszczepienia implantu to 90 minut[4].
Ryzyko powikłań tego typu operacji to:
- uszkodzenia cewki moczowej (10%)[3] lub pęcherza,
- infekcji w miejscu implantowanego AUS (10%)[3]
- trudności w opróżnianiu pęcherza moczowego[2],
- pogorszenie stopnia nietrzymania moczu,
- uszkodzenie lub zużycie implantu (10%)[3]. W tym przypadku konieczna jest operacja i usunięcie urządzenia.
Sztuczny zwieracz cewki moczowej pozwala na poprawę trzymania moczu w 96% przypadków[5]. Pierwsze wieloośrodkowe badania w Europie (z udziałem 106 pacjentów) na temat skuteczności implantacji sztucznego zwieracza cewki moczowej(ZSI 375) przedstawiają 91% skuteczność w trzymaniu moczu[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Frederic Staerman, Christophe G Llorens, Priscilla Leon, Yves Leclerc. ZSI 375 artificial urinary sphincter for male urinary incontinence: a preliminary study. „BJU International”. DOI: 10.1111/j.1464-410X.2012.11468.x. [dostęp 2014-03-03].
- ↑ a b c Ioannis Vakalopoulos i inni, New Artificial Urinary Sphincter Devices in the Treatment of Male Iatrogenic Incontinence, „Advances in Urology”, DOI: 10.1155/2012/439372 [dostęp 2014-03-03].
- ↑ a b c d Emil Śledź, Wojciech Dyś, Ireneusz Ostrowski, Janusz Ciechan. Pierwsze implantacje sztucznych zwieraczy cewki moczowej w Oddziale Urologii i Onkologii Urologicznej Szpitala Specjalistycznego w Puławach. „Przegląd Urologiczny”, 2014-02.
- ↑ Ireneusz Ostrowski, Emil Śledź, Wojciech Dyś, Janusz Ciechan. Medium-term results of implantation of the artificial urinary sphincter zephyr zSI 375.. „A Book of Abstracts. The 48th Scientific Congress of The Polish Urological Association”, s. 64, 11-14 czerwca 2018.
- ↑ I.Ostrowski, J.Ciechan, W.Dyś, E.Śledź, K.Bar. Short-term results of implantation of the artificial urinary sphincter Zephyr ZSI 375.. „Central European Journal of Urology”, s. CEJU Supplement 1 2015 page 69-70, 2015. ISSN 2080-4806.
- ↑ Pottek T. i inni, Preliminary outcomes of the European multicentre experience with the ZSI 375™ artificial urinary sphincter for treatment of stress urinary incontinence in men, „European Urology Supplements”, 3, 16, 2017, e1203–e1204, DOI: 10.1016/S1569-9056(17)30749-2.
