Tadeusz Kiciński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Kiciński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 września 1929
Czernice Borowe

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1988
Warszawa

Profesor nauk technicznych
Specjalność: hydrologia, regulacja rzek, melioracja
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Doktorat

1964

Profesura

1987

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tadeusz Kiciński (ur. 6 września 1929 w Czernicach Borowych, zm. 14 kwietnia 1988 w Warszawie) – profesor nauk technicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent gimnazjum i liceum w Przasnyszu (matura w 1949). W 1953 ukończył ze stopniem inżyniera Wydział Melioracji Rolnych SGGW w Warszawie. W 1955 uzyskał tytuł magistra inżyniera melioracji specjalności budownictwo wodne.

Związany pracą zawodową z Wydziałem Melioracji Wodnych SGGW[1], tu się doktoryzował (1964), został docentem (1969) i uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych (1987). Specjalizował się w dziedzinach hydrologii i regulacji rzek oraz ochrony przed powodzią. Był wicedyrektorem i dyrektorem Instytutu Melioracji Rolnych i Leśnych, prodziekanem, a następnie wieloletnim dziekanem Wydziału Melioracji Wodnych, kierownikiem Katedry Budownictwa Wodnego, członkiem Senatu SGGW-AR, członkiem komitetów i rad naukowych.

Działał w Towarzystwie Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej, był członkiem zarządu tego stowarzyszenia (1986-88). Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną był wielokrotnie nagradzany.

Został pochowany na Pochowany w Warszawie na starym cmentarzu na Służewie przy ul. Fosa w Warszawie.

16 października 2005 odsłonięto w Rostkowie w tzw. Parku Dydaktycznym jego popiersie dłuta artysty rzeźbiarza Jana Stępkowskiego ze Strzegowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]