Tamara Manina
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Tamara Iwanowna Manina | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1934 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
162 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Tamara Iwanowna Manina (ros. Тамара Ивановна Манина, ur. 5 września 1934 w Pietrozawodsku[1]) – radziecka gimnastyczka pochodzenia rosyjskiego, wielokrotna medalistka olimpijska. Po zakończeniu kariery zawodniczej została profesorem kultury fizycznej.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Zdobyła trzy złote medale na mistrzostwach świata w 1954 w Rzymie: w ćwiczeniach wolnych, w skoku (ex aequo z Ann-Sofi Pettersson ze Szwecji) i w wieloboju drużynowym, a także zajęła 37. miejsce w wieloboju indywidualnym[2].
Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne uzyskała następujące rezultaty[1]:
- wielobój indywidualnie – 6. miejsce
- wielobój drużynowo – złoty medal
- ćwiczenia na równoważni – srebrny medal (ex aequo z Evą Bosákovą z Czechosłowacji)
- skok przez konia – srebrny medal
- ćwiczenia z przyborem drużynowo – brązowy medal (ex aequo z reprezentantkami Polski)
- ćwiczenia wolne – 9. miejsce
- ćwiczenia na poręczach – 16. miejsce
Zdobyła srebrny medal w skoku i brązowy w ćwiczeniach na równoważni na mistrzostwach Europy w 1957 w Bukareszcie[3], a w wieloboju zajęła 5. miejsce[4]. Na mistrzostwach świata w 1958 w Moskwie zdobyła złoty medal w wieloboju drużynowym, brązowy w wieloboju indywidualnym i srebrny w skoku (razem ze swymi koleżankami z reprezentacji ZSRR Lidiją Kalininą i Sofją Muratową), a także zajęła 4. miejsce w ćwiczeniach na równoważni i 5. miejsce w ćwiczeniach wolnych i na poręczach[5]. Zdobyła srebrny medal w ćwiczeniach wolnych oraz zajęła 6. miejsce w ćwiczeniach na poręczach[6] i 18. miejsce w wieloboju[7] na mistrzostwach Europy w 1959 w Krakowie.
Kontuzja uniemożliwiła Maninie start na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie[8]. Zdobyła brązowy medal w wieloboju na uniwersjadzie w 1961 w Sofii[9]. Na mistrzostwach świata w 1962 w Pradze zwyciężyła w wieloboju drużynowym, zdobyła brązowy medal w skoku i zajęła 5. miejsce w wieloboju indywidualnym[10].
Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio uzyskała następujące rezultaty[1]:
- wielobój indywidualnie – 14. miejsce
- wielobój drużynowo – złoty medal
- ćwiczenia na równoważni – srebrny medal
- ćwiczenia wolne – 10. miejsce
- skok przez konia – 26. miejsce
- ćwiczenia na poręczach – 37. miejsce
Zdobyła wiele medali mistrzostw ZSRR: złote w wieloboju w 1956, w ćwiczeniach na równoważni w 1953, 1954 i 1956 oraz w skoku w 1963, srebrne w ćwiczeniach wolnych w 1955 i 1956 oraz w skoku w 1957, 1958 i 1960, a także brązowe w wieloboju w 1961, w ćwiczeniach wolnych w 1957 i 1964 oraz w ćwiczeniach na równoważni w 1958[11].
Zakończyła karierę w 1964[11].
Działalność akademicka[edytuj | edytuj kod]
W latach 1966–1969 odbyła aspiranturę na Uniwersytecie Kultury Fizycznej im. Lesgafta w Leningradzie, gdzie uzyskała stopień kandydata nauk w 1969. Wykładała na kilku uczelniach leningradzkich, a od 1975 do 2015 była profesorem i kierownikiem katedry wychowania fizycznego w Akademii Malarsko-Przemysłowej im. Stieglitza. W 1975 była również trenerem żeńskiej reprezentacji Francji w gimnastyce[8].
Opublikowała około 40 pozycji naukowych, w tym monografie Обучение гимнасток технике опорного прыжка (1986) i Эта многоликая гимнастика (1989)[8].
Od 1971 była sędzią gimnastycznym klasy międzynarodowej[11].
Odznaczona została Orderem „Znak Honoru” (1957) i tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR (również w 1957)[11].
W 2021 została uhonorowana miejscem w International Gymnastics Hall of Fame[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Tamara Manina [online], olympedia.org [dostęp 2022-03-09] (ang.).
- ↑ Championnats du Monde 1954 Rome [online], romgym.ro [dostęp 2022-03-09] (fr.).
- ↑ 1957 European Championships Women's EF [online], gymn-forum.net [dostęp 2022-03-09] (ang.).
- ↑ 1957 European Championships Women's AA [online], gymn-forum.net [dostęp 2022-03-09] (ang.).
- ↑ Championnats du Monde 1958 Moscou [online], romgym.ro [dostęp 2022-03-09] (fr.).
- ↑ 1959 European Championships Women's EF [online], gymn-forum.net [dostęp 2022-03-09] (ang.).
- ↑ 1959 European Championships Women's AA [online], gymn-forum.net [dostęp 2022-03-09] (ang.).
- ↑ a b c Манина Тамара Ивановна [online], ghpa.ru [dostęp 2022-03-09] (ros.).
- ↑ World University Games Gymnastics Medalists [online], hickoksports.com [dostęp 2022-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-03] (ang.).
- ↑ Championnats du Monde 1962 Prague [online], romgym.ro [dostęp 2022-03-09] (fr.).
- ↑ a b c d МАНИНА Тамара Ивановна [online], infosport.ru [dostęp 2022-03-09] (ros.).
- ↑ Hall of Fame Class 2021 Tamara Manina Russia [online], ighof.com/ [dostęp 2022-03-09] (ang.).
- Gimnastycy i gimnastyczki na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956
- Gimnastycy i gimnastyczki na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1956
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1964
- Medaliści Letniej Uniwersjady 1961
- Odznaczeni Orderem „Znak Honoru”
- Zasłużeni Mistrzowie Sportu ZSRR
- Radzieckie gimnastyczki sportowe
- Radzieccy medaliści olimpijscy
- Ludzie urodzeni w Pietrozawodsku
- Urodzeni w 1934