Terra Amata

Terra Amata – najstarsze znane zorganizowane obozowisko dolnopaleolityczne w Europie, znajdujące się nad brzegiem Morza Śródziemnego, na stokach Mont Boron w Nicei. Odkryte zostało w 1966 roku, w trakcie prac archeologicznych prowadzonych przez Henry’ego de Lumleya^[1], związanych z budową nowego osiedla mieszkaniowego.

Na stanowisku, pod 10-metrową warstwą osadów czwartorzędowych pokrywających teren dawnej plaży morskiej, odkryto szereg następujących po sobie faz osadniczych. Datowane metodą termoluminescencyjną na około 380 tysięcy lat p.n.e., z okresu zlodowacenia Mindel, związane było z kulturą aszelską. Naniesiony piasek dobrze zakonserwował pozostałości po wzmacnianych u podstawy kamiennymi murkami szałasach budowanych z żerdzi i gałęzi, a także ognisk ogradzanych kamiennymi obstawami, najstarszych na kontynencie europejskim. Obok pięściaków, otoczaków i retuszowanych narzędzi odłupkowych odkryto także kości zdobyczy łowieckiej: wilków, dzików, turów, jeleni i nosorożców^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ The Oxford Companion to Archaeology. edited by Brian M. Fagan. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 78.
↑ Encyklopedia historyczna świata. T. I. Prehistoria. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 47.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wielka Historia Świata. T. 1. Świat przed „rewolucją” neolityczną. Kraków: Wydawnictwo Fogra, 2004.

[1] The Oxford Companion to Archaeology. edited by Brian M. Fagan. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 78.

[2] Encyklopedia historyczna świata. T. I. Prehistoria. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 47.

[1]

[2]