The Hurt Business (wrestling)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Hurt Buissnes
Ilustracja
Logo używane przez Hurt Business (od 2020)
Tag team
Członkowie

Cedric Alexander
Shelton Benjamin

Nazwy

The Hurt Buissnes
Cedric Alexander i Shelton Benjamin

Wzrosty

Alexander: 178 cm
Benjamin: 188 cm

Łączna waga

205 kg

Byli członkowie

MVP (były lider)
Bobby Lashley

Data debiutu

11 maja 2020

Lata aktywności

2020–2021; od 2021

Promocja

WWE

The Hurt Business – męski tag team w profesjonalnym wrestlingu, w którego skład wchodzą Shelton Benjamin i Cedric Alexander, występujący w federacji WWE, przynależąc do brandu Raw. Wcześniej Hurt Business było stajnią, której oryginalny skład obejmował również Montela Vontaviousa Portera (MVP)[1], który był oryginalnie liderem oraz Bobby'ego Lashleya[2].

Stajnia jest nawiązaniem do Beat Down Clan, innej grupy istniejącej w Total Nonstop Action Wrestling, w której skład wchodzili dwaj byli członkowie Hurt Business, Bobby Lashley i MVP oraz inni zawodnicy TNA, Kenny King, Low Ki, Homicide, Samoa Joe i Hernandez.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Formacja grupy (2020)[edytuj | edytuj kod]

11 maja 2020 na Raw MVP zaoferował pomoc Bobby'emu Lashley'owi, w zdobyciu WWE Championship z rąk Drew McIntyre'a[3]. Na Backlash Lashley nie zdołał zdobyć tytułu, po tym jak jego żona Lana rozproszyła go i kosztowała go walkę[4]. Następnego dnia Lashley za namową MVP i sfrustrowaniem sytuacją z zeszłej nocy zażądał od Lany rozwodu[5].

22 czerwca Lashley zaatakował ówczesnego posiadacza United States Championship Apollo Crewsa. MVP następnie zaprezentował nowy projekt pasa, reprezentującego United States Championship, nazywając siebie prawdziwym mistrzem[6]. Tego samego dnia Lashley zwyciężył Crewsa, w walce bez tytułu na szali, wskutek czego MVP otrzymał walkę o mistrzostwo na The Horror Show at Extreme Rules[7], którą jego lider wygrał przez walkower, przez co nie zdobył mistrzostwa, aczkolwiek sam ogłosił się nowym mistrzem[8]. Następnego dnia na Raw do grupy dołączył Shelton Benjamin, któremu wcześniej Lashley i MVP pomogli zdobyć 24/7 Championship. Ugrupowanie zostało następnie nazwane The Hurt Business[9]. 3 sierpnia powracający Crews pokonał MVP'iego, broniąc mistrzostwa United States i zarazem odbierając mu nowy pas mistrzowski[10]. Do rywalizacji włączyli się sojusznicy Crewsa - Ricochet i Cedric Alexander. Grupy wymieniały między sobą zwycięstwa przez kolejne tygodnie.

Przejęcie mistrzostw (2020–2021)[edytuj | edytuj kod]

Na SummerSlam MVP podjął kolejnej, nieudanej próby zdobycia United States Championship od Crewsa[11]. Tydzień później na Payback Lashley odebrał tytuł Crewsowi[12]. 7 września Cedric Alexaner zdradził swoją drużynę, dołączając do Hurt Business[13].

Hurt Business następnie rozpoczęli feud z Raw Tag Team Championami The New Day. New Day zdołało dwukrotnie zachować nad nimi tytuły, lecz na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs, 20 grudnia, Cedric Alexander i Shelton Benjamin, reprezentujący grupę, zwyciężyli mistrzów i zdobyli tytuły[14].

Począwszy od grudnia Lashley rywalizował z Riddle'm, który niedługo potem stał się pretendentem do dierżawionego przez niego mistrzostwa Stanów Zjednoczonych WWE[15]. Lashley zdołał utrzymać nad nim mistrzostwo 1 lutego 2021, kiedy spowodował dyskwalifikację, zapinając mu full nelson, dookoła lin[16]. Riddle co tydzień wygrywał z innymi członkami Hurt Business, doprowadzając nawet do kontuzji MVP'iego. 8 lutego, Keith Lee pokonał Riddle'a, a następnie Lashley zaatakował ich obu, na skutek czego WWE zaplanowało Triple Threat o tytuł Lashleya na Elimination Chamber[17]. Na gali Lee został zastąpiony przez Johna Morrisona, którego podczas meczu przypiął Riddle, aby zdobyć WWE United States Championship. Lashley pojawił się jeszcze tego samego dnia, po walce wieczoru gali, gdzie zaatakował świętującego mistrza WWE, Drew McIntyre'a, pomagając Mizowi pomyślnie zrealizować kontrakt Money in the Bank na McIntyre[18].

Nieco ponad tydzień później, Lashley pokonał Miza na Raw z 1 marca 2021, aby wygrać WWE Championship po raz pierwszy, w swojej karierze[19]. Po 85 dniach panowania, 15 marca 2021, Benjamin i Alexander stracili tytuły Raw Tag Team z powrotem do New Day. [20]. Tydzień później McIntyre pokonał byłych mistrzów Raw Tag Team, w handicap matchu, usuwając ich z okolic ringu podczas pojedynku na WrestleManii 37, przeciwko Lashleyowi o dzierżawione przez niego WWE Championship[21]. Tydzień później MVP i Lashley wyrzucili Alexandra i Benjamina z grupy Hurt Business, z powodu tego, że we dwójkę nie potrafili „zniszczyć” McIntyre'a. Podczas pierwszej części WrestleManii 37 Lashley pokonał McIntyre'a, broniąc WWE Championship[22].

Reformacja (2021–2022)[edytuj | edytuj kod]

27 września na Raw Cedric Alexander i Shelton Benjamin pomogli Lashleyowi odeprzeć atak ze strony New Day, reformując Hurt Business[23]. Cała czwórka została wybrana przez brand Raw podczas Draftu 2021[24]. 22 listopada Alexander zdobył WWE 24/7 Championship, pokonując Reggiego, jednakże szybko utracił tytuł na rzecz Dany Brooke[25].

Współpraca Alexandra z Bejaminem (od 2022)[edytuj | edytuj kod]

Hurt Business ponownie rozpadło się 10 stycznia 2022 na Raw, wbrew Benjamin i Alexander kontynuowali współpracę jako duet[26].

Członkowie[edytuj | edytuj kod]

Obecni Członkowie[edytuj | edytuj kod]

Członek Okres
Shelton Benjamin 20 czerwca 2020 – 22 marca 2021, 27 września 2021 – obecnie
Cedric Alexander 7 września 2020 – 22 marca 2021, 27 września 2021 – obecnie

Byli członkowie[edytuj | edytuj kod]

Członek Okres
Montel Vontavious Porter (MVP) (lider)[27] 11 maja 2020 – 10 stycznia 2022
Bobby Lashley (dyrektor generalny)[28] 11 maja 2020 – 10 stycznia 2022

Mistrzostwa i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ MVP [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  2. ↑ Bobby Lashley [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  3. ↑ Raw results, May 11, 2020: Orton challenges Edge to a wrestling match [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  4. ↑ WWE Backlash results, June 14, 2020: Randy Orton outlasts Edge in battle for wrestling superiority [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  5. ↑ 6/15 WWE Raw Results: Powell's live review of Asuka vs. Nia Jax for the Raw Women's Championship, Ric Flair's appearance, Drew McIntyre and R-Truth vs. Bobby Lashley and MVP, Randy Orton's opening segment, Dominick Mysterio accepting Seth Rollins' invitation [online], Pro Wrestling Dot Net, 15 czerwca 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  6. ↑ 7/6 WWE Raw Results: Powell's live review of Raw Women's Champion Asuka vs. Smackdown Women's Champion Bayley in a non-title match, Rey Mysterio and Aleister Black vs. Seth Rollins and Murphy, Big Show and The Viking Raiders vs. Randy Orton, Andrade, and Angel Garza [online], Pro Wrestling Dot Net, 6 lipca 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  7. ↑ WWE Raw 7/6/20 Results | Fightful Wrestling [online], www.fightful.com [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  8. ↑ Alfred Konuwa, WWE Extreme Rules 2020 Results: Apollo Crews Off PPV Amid Twitter Speculation [online], Forbes [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  9. ↑ 7/20 WWE Raw Results: Powell's live review of Randy Orton vs. Big Show in an unsanctioned match, Seth Rollins vs. Aleister Black, Bayley vs. Kairi Sane in a non-title match, fallout from Extreme Rules [online], Pro Wrestling Dot Net, 20 lipca 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  10. ↑ 8/3 WWE Raw Results: Powell's live review of Shane McMahon returns, Apollo Crews vs. MVP for the U.S. Championship, Drew McIntyre and Randy Orton meet face to face, the arrival of a new faction, the SummerSlam build continues [online], Pro Wrestling Dot Net, 3 sierpnia 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  11. ↑ WWE SummerSlam Kickoff Show results: Powell's review of Apollo Crews vs. MVP for the U.S. Championship, Renee Young's last night [online], Pro Wrestling Dot Net, 23 sierpnia 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  12. ↑ WWE Payback results: Powell's review of The Fiend vs. Bray Wyatt vs. Roman Reigns vs. Braun Strowman in a Triple Threat for the WWE Universal Championship, Keith Lee vs. Randy Orton, Sasha Banks and Bayley vs. Shayna Baszler and Nia Jax for the WWE Women's Tag Titles, Matt Riddle vs. King Corbin [online], Pro Wrestling Dot Net, 30 sierpnia 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  13. ↑ 9/7 WWE Raw Results: Powell's live review of the Labor Day edition featuring Randy Orton vs. Keith Lee, Aleister Black vs. Kevin Owens in Raw Underground, Dominik Mysterio vs. Murphy [online], Pro Wrestling Dot Net, 7 września 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  14. ↑ WWE TLC results: Powell's review of Roman Reigns vs. Kevin Owens in a TLC match for the WWE Universal Championship, Drew McIntyre vs. AJ Styles in a TLC match for the WWE Championship, The Fiend vs. Randy Orton in a Firefly Inferno Match [online], Pro Wrestling Dot Net, 20 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  15. ↑ Raw results, Jan. 25, 2021: Randy Orton burns Alexa Bliss’ title hopes from out of nowhere [online], WWE [dostęp 2021-02-22] (ang.).
  16. ↑ Raw results, Feb. 1, 2021: Alexa Bliss brings a horrifying end to The Viper’s rivalry with Edge [online], WWE [dostęp 2021-02-22] (ang.).
  17. ↑ Raw results, Feb. 8, 2021: Sheamus suffers the Claymore after charging at McIntyre in The Viper’s nest [online], WWE [dostęp 2021-02-22] (ang.).
  18. ↑ 2021 WWE Elimination Chamber results: Miz spoils McIntyre's Chamber victory and cashes in Money in the Bank to claim the WWE Title [online], WWE [dostęp 2021-02-22] (ang.).
  19. ↑ Bobby Lashley finally holds WWE Title after 16-year journey: WWE Network Exclusive, Mar. 1, 2021. [dostęp 2021-03-02].
  20. ↑ The New Day Hit Back At WWE Fan Criticism Of Tag Team Title Win [online], Cultaholic, 16 marca 2021 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  21. ↑ Raw, March 22, 2021 results: The Fiend rises again with dark WrestleMania statement for Randy Orton [online], WWE [dostęp 2021-03-27] (ang.).
  22. ↑ Full WrestleMania 37 Nights 1 and 2 results [online], WWE [dostęp 2021-04-13] (ang.).
  23. ↑ 9/27 WWE Raw Results: Powell's live review of Big E vs. Bobby Lashley for the WWE Championship, Charlotte Flair's open challenge for the Raw Women's Championship, Damian Priest vs. Sheamus in a No DQ, No Count-Out match for the U.S. Title, Riddle vs. AJ Styles [online], Pro Wrestling Dot Net, 27 września 2021 [dostęp 2021-09-30] (ang.).
  24. ↑ Several WWE Draft Picks Made During Raw Talk [online], Cultaholic Wrestling, 5 października 2021 [dostęp 2022-04-21] (ang.).
  25. ↑ 11/22 WWE Raw Results: Powell's live review of the Vince McMahon Cleopatra Egg whodunnit, Bobby Lahsley vs. Rey Mysterio and Dominik Mysterio in a handicap match, Rhea Ripley and Nikki ASH vs. Queen Zelina and Carmella for the WWE Women's Tag Titles [online], Pro Wrestling Dot Net, 23 listopada 2021 [dostęp 2022-04-21] (ang.).
  26. ↑ WWE Raw Results - 1/10/22 (Raw Women's Championship #1 Contender's Triple Threat Match, Tag Titles on the line) [online], WWE News, WWE Results, AEW News, AEW Results, 11 stycznia 2022 [dostęp 2022-04-21] (ang.).
  27. ↑ Rohit Gupta, WWE: Hurt Business' leader MVP receives prestigious Brazilian awards, check it out [online], InsideSport, 26 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  28. ↑ WWE After The Bell with Corey Graves: Bobby Lashley: CEO, The Hurt Business on Apple Podcasts [online], Apple Podcasts [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  29. ↑ 24/7 Champion [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  30. ↑ United States Championship [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  31. ↑ Raw Tag Team Championship [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  32. ↑ WWE Championship [online], WWE [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  33. ↑ 2020 SLAMMY Award winners announced [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Hurt_Business_(wrestling)&oldid=72205665”