The Long Lost
 The Long Lost podczas występu w Metz (2009) | |
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Gatunek | |
| Skład | |
| Alfred Darlington Laura Darlington | |
| Współpracownicy | |
| Amir Yaghmai Jonathan Larroquette Andres Renteria | |
The Long Lost – amerykański duet muzyczny, założony przez małżeństwo Alfreda oraz Laurę Darlington.
Małżonkowie poznali się w liceum, gdzie współtworzyli szkolną orkiestrę[1]. Byli także partnerami w klubie tańca towarzyskiego[1]. Kilka lat później postanowili założyć projekt muzyczny, debiutując wydanym 10 listopada 2008 singlem „Woebegone”[2]. Na singlu, prócz tytułowego utworu w wersji studyjnej, znalazły się także dwa jego remiksy („Woebegone – FlyLo’s Like Woe” oraz „Woebegone – Flying Lotus’ Luckiest Charm”, które wykonał Flying Lotus) oraz utwór „The Art of Kissing”[2].
W styczniu 2009 duet wydał drugi singel zatytułowany „Amiss”, na którym znalazła się wersja studyjna utworu oraz trzy jego remiksy (które wykonali Fink, Computer Jay oraz zespół Tunng)[3]. 9 lutego 2009 wydano singel w formacie digital download[4], a 23 lutego 2009 na płycie winylowej[5].
2 marca 2009 ukazał się debiutancki album studyjny zespołu The Long Lost, wydany nakładem wytwórni płytowej Ninja Tune[6]. Za mastering albumu odpowiadał JJ Golden, a za miksowanie Thom Monahan[6]. Na albumie pojawił się między innymi utwór „Colour”, którego tekst jest wierszem Christiny Rossetti[6]. Wydawnictwo spotkało się z pozytywnymi recenzjami muzycznymi. Tim Sendra z AllMusic przyznał albumowi 3,5 gwiazdki na 5, mówiąc: „może to nie działać dla wszystkich, zwłaszcza dla kogoś, kto szuka wrażeń z nagrań Daedelusa, ale jeśli zostaniesz owładnięty, The Long Lost ujmie Cię do końca”[7]. August Howard z portalu XLR8R ocenił album na siedem w 10-stopniowej skali, twierdząc, że wydawnictwo może nie jest przełomowe, ale przyjemnie się go słucha[8]. David Abravanel z Cokemachineglow stwierdził, iż problemem podczas słuchania albumu może być nieuchronna nuda, cynizm, a nawet zazdrość, ale „trudno nie być chwilowo zachwyconym czymś tak kochającym i tak dziwnym”[9]. 25 października 2010 Alfred Darlington ogłosił rozpoczęcie prac nad kolejnym albumem studyjnym[10].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[11].
- Albumy
- 2009: The Long Lost
- Single
- 2008: „Woebegone”
- 2009: „Amiss”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jane McCarthy: Exclusive: Experimental Producer Daedelus Talks Life and Tumultuous Love. flavorwire.com, 04-03-2009. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ a b The Long Lost – Woebegone. discogs.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ The Long Lost – Amiss (ZENCDS 230 P). discogs.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ The Long Lost – Amiss (ZENDNLS230). discogs.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ The Long Lost – Amiss (ZEN7230). discogs.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ a b c The Long Lost – The Long Lost. discogs.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ Tim Sendra: The Long Lost – AllMusic Review by Tim Sendra. allmusic.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ August Howard: The Long Lost – The Long Lost Review. xlr8r.com, 2009-03-12. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ David Abravanel: The Long Lost: The Long Lost. cokemachineglow.com, 2009-03-11. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ Metallungies Hollers @ Daedelus, Interview. metallungies.com, 2010-10-25. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
- ↑ The Long Lost. discogs.com. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).