Tina Sinatra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tina Sinatra
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1948
Los Angeles

Zawód, zajęcie

aktorka, bizneswoman, producentka filmowa, hollywoodzka agentka, pamiętnikarka

Narodowość

amerykańska

Rodzice

Frank Sinatra
Nancy Barbato

Małżeństwo

Wes Farrell
(1974–1976; rozwód)
Richard M. Cohen
(1981–1983; rozwód)

Krewni i powinowaci

Nancy Sinatra (siostra)
Frank Sinatra Jr. (brat)

Christina Sinatra (ur. 20 czerwca 1948 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, bizneswoman, producentka filmowa, hollywoodzka agentka i pamiętnikarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Christina Sinatra urodziła się 20 czerwca 1948[1] w Los Angeles jako najmłodsze dziecko piosenkarza i aktora Franka Sinatry i jego pierwszej żony, Nancy Barbato. Ma dwójkę rodzeństwa: Nancy i Franka. Jej rodzice rozwiedli się kiedy miała trzy lata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Sinatra nigdy nie chciała zostać piosenkarką w przeciwieństwie do swojego rodzeństwa, w zamian uczęszczała na lekcje aktorskie z Jeffem Corey, a w 1969 pojawiła się miniserialu Romeo und Julia 70 u boku Hamptona Fanchera. Serial kręcono w Niemczech, gdzie mieszkała przez kilka lat[2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, uczęszczała na więcej lekcji Coreya i pojawiła się w odcinkach seriali takich jak: Adam-12, It Takes a Thief, McCloud i Mannix[2].

Pomimo wahania przed śpiewaniem Sinatra pojawiła się na albumie The Sinatra Family Wish You a Merry Christmas z ojcem i rodzeństwem w 1968. Wniosła wkład w pięć utworów na albumie, w tym „Santa Claus Is Coming to Town” i duet w „O Bambino (One Cold and Blessed Winter)” z siostrą. Tina pojawiła się także ze swoim rodzeństwem w jednym z odcinków programu telewizyjnego Deana Martina z jego dziećmi[2]. Była obecna na wielu sesjach nagraniowych swojego ojca, w tym na sesji do przeboju „My Way”[3].

W swoim pamiętniku napisała o swojej karierze aktorskiej, że brakowało jej ambicji i pewności siebie, by zostać aktorką[2]. Sinatra pozostała w branży rozrywkowej, zostając agentem teatralnym Arnolda Stiefela, a raz reprezentowała Roberta Blake'a. Na prośbę ojca w latach 70. zaczęła kierować częścią kariery starszego Sinatry[4]. Po śmierci ojca Tina przejęła kontrolę nad filmową i muzyczną spuścizną Franka Sinatry[4].

Okazjonalna producentka filmowa, pojawiła się także w filmie telewizyjnym Fantasy Island (1977), który stał się pilotem wieloletniego serialu telewizyjnego o tym samym tytule[5][6]. Była producentem wykonawczym miniserialu telewizyjnego Sinatra z 1992[7][8]. Była także producentką remake'u filmu jej ojca z 1962, Przeżyliśmy wojnę z 2004. Odtwórca głównej roli owego filmu, Frank Sinatra posiadał prawa do legalnej dystrybucji filmu aż do jego śmierci[9][10].

W 2000 wydała pamiętnik, My Father's Daughter, który napisała z Jeffem Coplonem[11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1970 Sinatra ogłosiła zaręczyny z aktorem Robertem Wagnerem[12]. Zaręczyny zerwano w styczniu 1972.

26 stycznia 1974 wyszła za muzyka Wesa Farrella w apartamencie jej ojca w Caesars Palace w Las Vegas[13]. Rozwiedli się 3 września 1976[14].

Drugim mężem był Richard M. Cohen; pobrali się 30 stycznia 1981, a rozwiedli 11 stycznia 1983[14].

W 2015 roku rozpoczęła petycję na rzecz budowy Beverly Hills Community Dog Park w Beverly Hills w Kalifornii[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tina Sinatra | Movies and Filmography [online], AllMovie [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  2. ↑ a b c d Tina Sinatra, Jeff Coplon, My Father's Daughter: A Memoir, Simon and Schuster, 2000, ISBN 978-0-7432-0433-0 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  3. ↑ A Toast To 'My Way,' America's Anthem Of Self-Determination, „NPR.org” [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  4. ↑ a b Episode 668: Frank Sinatra's Mug, „NPR.org” [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  5. ↑ Mark David, Tina Sinatra Lists Bev Hills House [online], DIRT, 19 września 2008 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  6. ↑ Wheeler W. Dixon, Visions of Paradise: Images of Eden in the Cinema, Rutgers University Press, 2006, ISBN 978-0-8135-3798-6 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  7. ↑ Howard Rosenberg, 'Sinatra': The Gentleman Is a Scamp : Television: Daughter Tina, the show's executive producer, has softened the edges in this largely negative biography of her dad. [online], Los Angeles Times, 6 listopada 1992 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  8. ↑ FRANKLY, THIS 'SINATRA' SINGS - The Washington Post [online], washingtonpost.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  9. ↑ J. Hoberman, FILM; A Co-Production Of Sinatra and J.F.K., „The New York Times”, 14 września 2003, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  10. ↑ Lisa Schwarzbaum, The Manchurian Candidate [online], EW.com, 28 lipca 2004 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  11. ↑ Tina Sinatra, My father's daughter : a memoir, Jeff Coplon (red.), New York: Simon & Schuster, 2000, ISBN 0-684-87076-2, OCLC 45008498.
  12. ↑ The Ithaca Journal from Ithaca, New York on June 30, 1970 · Page 13 [online], Newspapers.com [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  13. ↑ Nancy Sinatra, Frank Sinatra, My Father, Simon and Schuster, 1986, ISBN 978-0-671-62508-5 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  14. ↑ a b Tina Sinatra [online], IMDb [dostęp 2022-12-22].
  15. ↑ Twitter, First off-leash dog park approved for Beverly Hills [online], Los Angeles Times, 20 grudnia 2015 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tina_Sinatra&oldid=73616388”