Ton Traubego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ton Traubego (podwójny ton Traubego, objaw Traubego, ang. Traube's double tone, Traube's phenomenon, Traube's sign) – głośne drganie wysłuchiwane nad tętnicą udową, w skurczu i rozkurczu; objaw spotykany w długotrwałej niedomykalności zastawki aortalnej[1]. Ton jest bardzo głośny i krótkotrwały, porównywany jest do wystrzału z pistoletu. Objaw opisany po raz pierwszy przez Ludwiga Traubego (1818-1876) i jego współpracownika, Oscara Maximiliana Victora Fräntzla (1838-1894)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 234. ISBN 83-7430-031-0.
  2. Traube L. Mitteilungen aus der Klinik des Geiheimrats Traube: Über zwei eigenthümliche Phänomene bei Inusffizienz der Aortenklappen. Mitgeteilt von Stabsarzt Dr. Fräntzel. Berliner klinische Wochenschrift 4, 455-457 (1867)