Torre Agbar
41°24′12″N 2°11′22″E/41,403333 2,189444 Torre Glòries, styczeń 2007 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wspólnota autonomiczna | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
biurowiec |
| Architekt |
Jean Nouvel |
| Wysokość całkowita |
144 m |
| Kondygnacje |
33 |
| Rozpoczęcie budowy |
2001 |
| Ukończenie budowy |
2005 |
| Pierwszy właściciel |
Grupo Agbar |
Położenie na mapie Barcelony  | |
Położenie na mapie Hiszpanii  | |
Położenie na mapie Katalonii  | |
Położenie na mapie prowincji Barcelony  | |
| 41°24′12″N 2°11′22″E/41,403333 2,189444
| |
| Strona internetowa | |
Torre Glòries – biurowiec zaprojektowany w 1999[1] i wzniesiony w latach 2001-2005[1] na Plaça de les Glòries Catalanes w dzielnicy Poblenou w Barcelonie według projektu francuskiego architekta Jeana Nouvela[2] (Ateliers Jean Nouvel we współpracy z b720 Fermín Vázquez Arquitectos[1]). Oficjalne otwarcie biurowca miało miejsce w czerwcu 2005, zaś 16 września tego samego roku pracę w budynku oficjalnie zainaugurował król Hiszpanii Jan Karol I. Nazwa Torre Agbar wywodzi się od nazwy przedsiębiorstwa będącego właścicielem obiektu, Grupo Agbar[3].
Cechy budynku[edytuj | edytuj kod]
Projektując biurowiec Jean Nouvel był zainspirowany - jak sam stwierdził w wywiadzie - górą Montserrat koło Barcelony i "jej fallicznym kształtem", jak i wyglądem tryskającego w górę gejzera[4]. Kształt obiektu czyni go zresztą jednym z najpopularniejszych budynków w Barcelonie, posiadających wiele potocznych nazw wśród mieszkańców[4]. Torre Agbar posiada łączną powierzchnię 30 tys. m² nadziemnych pomieszczeń biurowych, 3210 m² pomieszczeń technicznych oraz 8351 m² większych sal, w tym jednego audytorium. Obiekt wznosi się na wysokość 144 metrów, posiada 38 kondygnacji, w tym cztery podziemne[5]. Czyni go to trzecim co do wielkości budynkiem w Barcelonie, za Torre Mapfre i Hotelem Arts.
Torre Agbar wzniesiona jest ze zbrojonego betonu z fasadą pokrytą szkłem. W nocy całość jest podświetlona za pomocą 4000 świateł LED. Dodatkową cechą obiektu jest zespół urządzeń mierzących temperaturę i sterujących otwieraniem i zamykaniem okien według wskazań termometrów. Mechanizm ten ma na celu zaoszczędzenie energii potrzebnej normalnie na klimatyzowanie pomieszczeń.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bartosz Haduch, Michał Haduch, Hiszpania, Architectourism, Kraków: Wydawnictwo Zoco, 2012, s. 194, ISBN 978-83-933130-0-6 [dostęp 2023-10-27].
- ↑ Structurae
- ↑ http://www.agbar.es/esp/a-9_quienes_somos.asp Agbar corporate Web site
- ↑ a b Notícias Agbar. [dostęp 2008-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].
- ↑ Oficjalna strona. [dostęp 2008-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-08-29)].