Twierdzenie Blumberga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie Blumberga – twierdzenie teorii funkcji rzeczywistych, udowodnione w 1922 roku przez Henry’ego Blumberga[1] mówiące, że dla każdej funkcji istnieje taki przeliczalny i gęsty zbiór że funkcja jest ciągła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. H. Blumberg: New properties of all real functions, Transactions of the American Mathematical Society 24 (1922), s. 113–128.