Układ współrzędnych równikowych godzinnych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ współrzędnych godzinnychukład współrzędnych astronomicznych, którego kołem podstawowym jest równik niebieski, a punktem początkowym – przecięcie lokalnego południka z tym równikiem. Biegunami układu są północny i południowy biegun niebieski. Koła wielkie przechodzące przez te bieguny nazywa się kołami godzinnymi.

Definicje[edytuj | edytuj kod]

Położenie obiektu określa się podając kąt godzinny i deklinację, zdefiniowane w następujący sposób:

Kąt godzinny, t – kąt dwuścienny zawarty pomiędzy płaszczyzną lokalnego południka i płaszczyzną koła godzinnego danego obiektu.

Kąt godzinny odmierza się w kierunku zgodnym z dziennym ruchem sfery niebieskiej, a przyjmuje on wartości (0h,24h) lub (0°,360°)

Deklinacja, δ – kąt zawarty między równikiem niebieskim a kierunkiem na dany obiekt.

Deklinacja zmienia się w zakresie od 90° (biegun północny) przez 0° (równik niebieski) do -90° (biegun południowy).

Transformacja współrzędnych[edytuj | edytuj kod]

Przejście od współrzędnych układu horyzontalnego (wysokość h i azymut A) do współrzędnych godzinowych opisywane jest trójką następujących wzorów:

gdzie φ jest szerokością geograficzną miejsca.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]