Ulica Lubelska w Lubartowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Lubelska
Ilustracja
Skrzyżowanie ulicy Lubelskiej z Obywatelską i Krzywym Kołem, widok w kierunku północnym
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Lubartów

Długość

3400 m

Poprzednie nazwy

Józefa Piłsudskiego

Przebieg
↑ ul. Rynek I
0m ul. Jana Pawła II
55m ul. Armii Krajowej
100m ul. gen. Orlicz-Dreszera
270m ← ul. Obywatelska/ul. Krzywe Koło →
400m ul. Legionów
430m ul. Adama Mickiewicza
550m al. Tysiąclecia
700m ul. Cicha
1450m ul. Hutnicza
1750m ← ul. Kolejowa / ul. Piaskowa →
2400m ul. Bł. Ojca Honorata Koźmińskiego
3200m Obwodnica Lubartowa 19
3400m granica administracyjna miasta
↓ droga krajowa 19
Położenie na mapie Lubartowa
Mapa konturowa Lubartowa, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Lubelska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ulica Lubelska”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Lubelska”
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego
Mapa konturowa powiatu lubartowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Lubelska”
51°27′07,0″N 22°36′38,6″E/51,451944 22,610722

Ulica Lubelska – najdłuższa ulica w Lubartowie licząca około 3400 m. Biegnie z rynku do południowej granicy miasta. Ulica od początku stanowiła oś centralną, wokół której rozbudowywało się miasto[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od założenia Lubartowa główną osią miasta była ulica Lubelska, która na południu przechodziła w drogę do Lublina, a na północy stawała się drogą do Kocka – dziś jest to ciąg Juliusza Słowackiego–Rynek I–Lubelska[1]. Przy klasztorze kapucynów znajdowała się drewniana Brama Lubelska stanowiąca południową granicę zabudowy miejskiej[2]. Na przełomie XVIII i XIX w. główny przejazd przez miasto przesunięto z ul. Lubelskiej na Zatylną - dzisiejszą Lipową[3]. W latach 80. XIX w. Lubelska jako jedyna z 10 ulic Lubartowa była brukowana[4]. W dwudziestoleciu międzywojennym dawna ulica była podzielona na cztery części – Słowackiego, Siedlecką, Rynek I i Piłsudskiego. W okresie stalinizmu ulica Piłsudskiego otrzymała nazwę Lubelska[5], a w 1963 r. ul. Siedlecka została włączona do ul. Słowackiego. Chodnik wzdłuż ulicy powstał dopiero w 1973 w związku z obchodami 30-lecia PRL[6]. W latach 1985-2002 (przed otwarciem obwodnicy Lubartowa) była częścią drogi krajowej nr 19[7].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Większość drogi (odcinek od centrum miasta do skrzyżowania z obwodnicą) jest częścią drogi gminnej nr 112607 L[8], lubartowskiej arterii komunikacyjnej (ulice: Juliusza Słowackiego, Rynek I, Lubelska) o długości 4,6 kilometra. Ulica rozpoczyna się w centrum miasta, jako przedłużenie ulicy Rynek I na skrzyżowaniu z ul. Jana Pawła II i dalej biegnie do skrzyżowania z ulicami: Obywatelską i Krzywe Koło. Później krzyżuje się m.in. z aleją Tysiąclecia oraz ulicą Cichą i dochodzi do ronda z ulicami Kolejową i Piaskową. Następnie, na rondzie, do ulicy wpada obwodnica Lubartowa. Dalej, na odcinku 200 m ulica ma wspólny przebieg z drogą krajową nr 19 do granicy administracyjnej miasta.

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Na odcinku od skrzyżowania z ulicą Jana Pawła II, do ronda z ulicą Kolejową i Piaskową składa się z dwóch pasów ruchu (w przeciwnych kierunkach) i dwóch jednokierunkowych ścieżek rowerowych[9]. Na odcinku od ronda do granicy miasta, z trzech pasów ruchu: dwóch w przeciwnych kierunkach i jednego na środku jezdni do zjazdów, a po wschodniej stronie znajduje się droga dla pieszych i rowerów[10].

Wzdłuż ulicy znajduje się kilkanaście przystanków autobusowych wykorzystywanych przez komunikację miejską i prywatnych przewoźników[11], a także paręnaście zadaszonych stojaków rowerowych[9].

Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]

Fragmentami ulicy kursują autobusy obu linii lubartowskiej komunikacji miejskiej.[11]

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 134.
  2. ↑ Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 210.
  3. ↑ Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 280.
  4. ↑ Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 351.
  5. ↑ Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 505.
  6. ↑ Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 510.
  7. ↑ Szczygieł i in. 2018 ↓, s. 618.
  8. ↑ Rejestr numerów dróg gminnych zlokalizowanych na terenie województwa lubelskiego. Zarząd Dróg Wojewódzkich w Lublinie, 2019, s. 89. [dostęp 2023-06-17].
  9. ↑ a b Paweł Puzio (red.), Nowe ścieżki rowerowe w Lubartowie [online], dziennikwschodni.pl, 25 lutego 2019 [dostęp 2022-09-16] (pol.).
  10. ↑ Kolejne utrudnienia w ruchu na wjeździe do Lubartowa [online], lublin112.pl, 9 lipca 2020 [dostęp 2022-09-16] (pol.).
  11. ↑ a b Komunikacja miejska. Urząd Miasta Lubartów. [dostęp 2023-03-10]. (pol.).
  12. ↑ Urząd Gminy [online], Gmina Lubartów [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  13. ↑ Kontakt. Klasztor Braci Mniejszych Kapucynów. [dostęp 2023-03-10]. (pol.).
  14. ↑ Rozprawy odwołane, sąd przenosi się na ul. Legionów [online], lubartow24.pl, 22 września 2022 [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  15. ↑ Komenda [online], Komenda Powiatowa Policji w Lubartowie [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  16. ↑ Kontakt [online], II Liceum Ogólnokształcące im. Piotra Firleja w Lubartowie [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  17. ↑ Kasprzak znika z krajobrazu Lubartowa [online], lubartow24.pl, 7 grudnia 2015 [dostęp 2023-03-10] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Szczygieł, Jan Rodzik, Sławomir Terpiłowski, Jerzy Libera, Anna Sochacka, Paweł Jusiak, Henryk Gmiterek, Dariusz Kupisz, Ewa Sędzimierz, Władysław Śladkowski, Krzysztof Latawiec, Zbigniew Zaporowski, Janusz Kłapeć, Mariusz Mazur, Longin Tokarski: Lubartów w dziejach. Lubartów: Urząd Miasta Lubartów, 2018. ISBN 978-83-63255-05-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Lubelska_w_Lubartowie&oldid=72629830”