Ulica Zachodnia w Łodzi

ulica Zachodnia
	Stare Bałuty, Stare Miasto, Centrum
	; Widok w stronę Pałacu Poznańskiego
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Długość	ok. 2,1 km
Przebieg
	Położenie na mapie Łodzi ulica Zachodnia
	Położenie na mapie Polski ulica Zachodnia
	Położenie na mapie województwa łódzkiego ulica Zachodnia
	51°46′42,0″N 19°27′07,0″E/51,778333 19,451944
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Zachodnia – ulica w środkowej części Łodzi, długości około 2,1 kilometra, biegnąca od węzła przy targowisku „Dolna” do ul. Zielonej, gdzie przechodzi w al. Kościuszki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica powstała w latach 1821–1823 wraz z regulacją (wyznaczeniem) osady sukienników, którą nazwano Nowe Miasto. Nowa osada została umiejscowiona na przeciwległym brzegu rzeczki Łódka, na południe od Starego Miasta. Osiedle zaprojektowane zostało na bazie kwadratu z oktagonalnym rynkiem (Rynek Nowego Miasta – dzisiejszy plac Wolności), na którym krzyżowały się prostopadłe ulice. Kontur osady ograniczały ulice: Zachodnia, Północna, Wschodnia i Południowa^[1].

W czasie II wojny światowej zmieniono nazwę ulicy na Hermann-Göring-Strasse^[2].

Na początku lat 40. XIX w. ulica Zachodnia została połączona na północy z ulicą Stodolnianą na Starym Mieście^[3]. Odcinek południowy Południowa – Zielona powstał ok. połowy XIX wieku. Dwujezdniowy odcinek ul. Ogrodowa – ul. Lutomierska (a zapewne do Limanowskiego) został oddany do użytku 21 lipca 1951 roku^[4] jako tzw. trasa „Północ-Południe” (N-S). W roku 1953 oddano do użytku węzeł komunikacyjny na skrzyżowaniu z ul. Ogrodową. Drugą (wschodnią) jezdnię na odcinku południowym trasy „Północ-Południe”, pomiędzy ulicami Zieloną a Ogrodową, wybudowano po 1965 roku. Ostatni, północny odcinek ul. Limanowskiego – ul. Zgierska wybudowano ok. połowy lat 70. XX w.

W ten sposób dołączono do Zachodniej przedwojenne ulice Stodolnianą, Wesołą i Masarską biegnące od Pałacu Poznańskiego do rejonu obecnego targowiska „Dolna” (gdzie ulica Zachodnia łączy się z ul. Zgierską). Na całej długości od ul. Zielonej do rynku przy Dolnej wybudowano dwujezdniową drogę z torami tramwajowymi pośrodku. Podczas tej operacji wyburzono kilkadziesiąt kamienic tworzących wschodnią pierzeję ulicy na przestrzeni prawie 1 km, między ulicami Ogrodową a Zieloną, w tym wiele cennych przykładów budownictwa modernistycznego. Powstała w ten sposób luka w zabudowie centrum miasta negatywnie odbija się na estetyce ulicy.

Synagogi przy Zachodniej[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy istniały:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ AnnaA. Rynkowska AnnaA., Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 6, ISBN 978-83-939822-4-0 .
↑ Łódzkie ulice (Internet Archive). [dostęp 2012-03-24].
↑ KrzysztofK. Stefański KrzysztofK., Jak zbudowano przemysłową Łódź. Architektura i urbanistyka miasta w latach 1821–1914, Łódź: Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, 2001, s. 66, ISBN 83-86334-53-3, OCLC 751284936 .
↑ GrażynaG. Kobojek GrażynaG., Łódź – Kalendarium XX wieku, Łódź: Piątek Trzynastego Wydawnictwo Michał Koliński i Michał Wiercioch, 2005, s. 88, ISBN 83-7415-060-2, OCLC 836246968 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Baza: Ulice Łodzi. [w:] Bazy on-line [on-line]. wimbp.lodz.pl. [dostęp 2012-03-24].

[1] AnnaA. Rynkowska AnnaA., Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 6, ISBN 978-83-939822-4-0 .

[2] Łódzkie ulice (Internet Archive). [dostęp 2012-03-24].

[3] KrzysztofK. Stefański KrzysztofK., Jak zbudowano przemysłową Łódź. Architektura i urbanistyka miasta w latach 1821–1914, Łódź: Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, 2001, s. 66, ISBN 83-86334-53-3, OCLC 751284936 .

[4] GrażynaG. Kobojek GrażynaG., Łódź – Kalendarium XX wieku, Łódź: Piątek Trzynastego Wydawnictwo Michał Koliński i Michał Wiercioch, 2005, s. 88, ISBN 83-7415-060-2, OCLC 836246968 .

[1]

[2]

[3]

[4]