Władysław Hładowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Hładowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1913
Koszelewo

Data i miejsce śmierci

zm. 22 września 2004
Siemiatycze

doktor habilitowany nauk teologicznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1951 – teologia
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1970 – teologia
Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie

rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie (1957–1988)

Władysław Hładowski (ur. 2 maja 1913 w Kuszelewie[1], zm. 22 września 2004 w Siemiatyczach[2]) – polski duchowny katolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, ekumenista, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie (1957–1988).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1932 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku. Tam też w 1938 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Kazimierza Bukraby. Do wybuchu II wojny światowej był prefektem w Gimnazjum Biskupim w Pińsku. W czasie okupacji pracował w parafiach Dziadkowice i Hajnówka. W latach 1946–1948 studiował na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskał tam tytuł magistra teologii na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem ks. prof. Antoniego Pawłowskiego. Podjął pracę nad doktoratem u ks. prof. Wincentego Kwiatkowskiego. W 1950 podjął pracę duszpasterską w Bielsku Podlaskim. W 1951 obronił na Wydziale Teologii Katolickiej UW rozprawę pt. Początki chrześcijaństwa według egzystencjalnej interpretacji Rudolfa Bultmanna i uzyskał stopień naukowy doktora. Został proboszczem w Strabli (1953). 10 września 1957 został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Wykładał tam jednocześnie dogmatykę, religioznawstwo, metodologię i zagadnienia ekumeniczne. W latach 1966–1978 był nauczycielem akademickim Wydziału Teologicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1970 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Sprawdzalność empiryczna w apologetyce uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1967 został członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu. Jako rektor seminarium w Drohiczynie na emeryturę odszedł 20 marca 1988[3][4][5].

Zmarł 22 września 2004. Został pochowany na cmentarzu w Drohiczynie[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lata wierności Bogu i Kościołowi [online], niedziela.pl [dostęp 2020-05-27] (pol.).
  2. ↑ Swoim życiem łączył dzieje diecezji pińskiej i drohiczyńskiej [online], niedziela.pl [dostęp 2020-05-27] (pol.).
  3. ↑ „Lata wierności Bogu i Kościołowi”. niedziela.pl. [dostęp 2018-03-14].
  4. ↑ a b Poświęcenie pomnika ks. W. Hładowskiego – długoletniego rektora WSD. sacro.pl. [dostęp 2018-03-14].
  5. ↑ Ks. Janusz Łoniewski, 45 lat Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie (1951-1996), Studia Teologiczne Białystok - Drohiczyn - Łomża 15 (1997). muzhp.pl. [dostęp 2018-03-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Hładowski&oldid=65767344”