Władysław Słabczyński
 kanonier
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 czerwca 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 czerwca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Słabczyński (ur. 2 czerwca 1898 w Brzezicach, zm. 5 czerwca 1920 w Ozernej w obwodzie winnickim) – kanonier Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 2 czerwca 1898 w rodzinie Walentego i Zofii z d. Krzyżanowska[1]. Absolwent szkoły powszechnej.
Od stycznia 1919 w odrodzonym Wojsku Polskim. Wraz z 3 dywizjonem artylerii konnej brał udział w walkach na wojnie polsko-bolszewickiej.
„Zginął pod wsią Ozierna na Fr. Lit. - Biał. podczas ataku nieprzyjacielskich samochodów pancernych. Za pełną inicjatywy postawę podczas najbardziej krytycznych chwil walki odznaczony Orderem Virtuti Militari”[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 135-136.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 136.
- ↑ Górecki 1929 ↓, s. 32.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Witold Górecki: Zarys historii wojennej 3-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.