Władysława Szulakiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysława Szulakiewicz
Państwo działania

 Polska

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia wychowania
Doktorat

1992

Habilitacja

2001

Profesura

2007

Władysława Szulakiewicz – polska pedagog, profesor nauk humanistycznych, specjalność naukowa: historia wychowania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1992 na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie rozprawy pt. Działalność i dorobek pedagogiczny Władysława Seredyńskiego (1841–1893) uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych dyscyplina: pedagogika specjalność: pedagogika. W 2001 na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Historia oświaty i wychowania w Polsce 1918–1939. Studium historiograficzne otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych dyscyplina: pedagogika specjalność: historia oświaty i wychowania. W 2007 nadano jej tytuł profesora nauk humanistycznych[1].

Została profesorem zwyczajnym Wydział Nauk Pedagogicznych UMK i kierownikiem Katedry Historii Myśli Pedagogicznej. Była zatrudniona w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Rzeszowskiego[1].

Weszła w skład prezydium Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN i Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[1].

W 2019 została członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]