Wacław Pieńkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Pieńkowski
Wacławski
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

28 września 1903
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 marca 2000
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (srebrna)
Grób Wacława Pieńkowskiego na cmentarzu Bródnowskim

Wacław Pieńkowski (ur. 28 września 1903 w Warszawie, zm. 13 marca 2000 tamże) – porucznik Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława Pieńkowskiego i Michaliny z domu Sokołowskiej. Działał w konspiracji, w Okręgu Warszawskim Armii Krajowej, I Obwodzie Radwan walczącym w Śródmieściu, 3 Rejonie „Ratusz”, 35 kompanii Wojskowej Służby Ochrony Powstania. Był strzelcem w 1004 plutonie 4 kompanii, a następnie 1 kompanii IV Zgrupowania Gurt. Został ranny 18 września 1944 podczas walk na ulicy Siennej, po upadku powstania opuścił miasto z ludnością cywilną[1].

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 8E, rząd V, grób 28).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]