Wikipedia:Zajawka wyróżnionego artykułu/Absalom (syn Dawida)

Absalom (אַבְשָׁלוֹם, hebr. Avšalom) (ur. po 1010 p.n.e. w Hebronie, zm. przed 970 p.n.e. w "Lesie Efraima") - postać biblijna, syn izraelskiego króla Dawida. W odwecie za gwałt na jego rodzonej siostrze zamordował swojego przyrodniego brata Amnona. Po kilku latach wygnania uzyskał łaskę ojca. Później zbuntował się przeciw niemu, w Hebronie ogłosił się królem i zajął Jerozolimę. Wojska Dawida pokonały armię Absaloma w lesie Efraima. Po porażce uciekający na mule Absalom zaczepił swoimi długimi włosami o gałęzie dębu. Tak wiszącego zastał go dowódca wojsk Dawida, Joab, który - wbrew rozkazom królewskim - zabił Absaloma. Hagada twierdzi, że śmierć Absaloma była karą za jego fałszywą dumę (z powodu wspaniałych włosów odziedziczonych po Adamie) i za sprzeniewierzenie się ojcu. Nie ma dla niego miejsca w przyszłym świecie, jednak ze względu na żal ojca ominęły go w piekle najgorsze kary. Z imieniem tego syna Dawida wiąże się znajdujący w dolinie Cedronu w Jerozolimie tzw. grób Absaloma (Yad Avshalom). W rzeczywistości jest to część większego zespołu grobowego, pochodzącego z I wieku p.n.e. Przez stulecia mieszkańcy Jerozolimy pokazywali ten grobowiec, przypominając, jak kończą synowie sprzeciwiający się ojcom. Czytaj więcej…