Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Briar Rose
Artykuł przetłumaczony z oryginalnej strony Briar Rose
 Briar Rose, 2010. Od lewej do prawej: Vinaya Saksena, Jason Vanderpool, Randy Blake II, Joseph McDonald, Chris Landoch | |
| Inne nazwy |
B.R., Giant Twig (Secret shows only) |
|---|---|
| Rok założenia | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo |
SWP, Roaar Records |
| Skład | |
| Randy Blake II (vocals) Jason Vanderpool (drums) Chris Landoch (bass) Joseph McDonald (keyboards) Vinaya Saksena (guitar) | |
| Byli członkowie | |
| Marcus Lorde (guitar) Kevin DeMello (drums) Michael Tylla (guitar) Josh Simonin (bass) Ken Sirois (drums) Phil Richardson (bass) Rodney Baker (guitar) Ryan Rogers (guitar) Chris Bourque (bass) Chris Longo (drums) Myles Lucier (guitar) Chris Reed (guitar) Randy Allen Arruda (drums) Rick D'Ambra (bass) Mike Lepore (guitar) | |
Briar Rose jest zespołem heavymetalowym(tradycyjny heavy metal) ze Stanów Zjednoczonych, ze Swansea w stanie Massachusetts. Nazwa została zaczerpnięta z baśni Braci Grimm o (w dosłownym tłumaczeniu - Dzika Róża). Idea ukrycia piękna w ciemności, żeby chronić je przed siłami mroku, szczególnie przemawia do wyobraźni zespołu.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Zespół założyli w 1988 wokalista Randy Blake II i gitarzysta Marcus Lorde po rozpadzie Brideshead, kontynuując współpracę z perkusistą Kevinem DeMello oraz z basistą Rogerem Dumasem. Wkrótce Dumas został zastąpiony przez Michaela Tylla, który początkowo był gitarzystą basowym a następnie grał na gitarze rytmicznej po dołączeniu do zespołu basisty Josha Simonina. W roku 1988 grupa nagrała demo “Briar Rose”, producentem był Joe Moody, dla którego był to pierwszy zespół heavymatalowy (później współpracował z min. Vital Remains).
W 1991 roku został wydany debiutancki album zespołu “Dark Tales of Optimism”, co pozwoliło zespołowi zaistnieć poza rodzimą Nową Anglią. Magazyn rockowy Kerrang! w swojej recenzji albumu napisał : „Produkcja ta uchwyciła nadzieje i aspiracje zespołu z zaskakującą wyrazistością. Muzyka jest zaskakującą mieszanką w której ścierają się wpływy wczesnego Iron Maden z niewielką domieszką Black Sabbath i technicznie "Dark Tales Of Optimism" powinna też przypaść do gustu fanom zespołów takich jak Battlezone or Mercyful Fate." . ”
Planowana trasa koncertowa po Wielkiej Brytanii została wstrzymana po odejściu DeMello, Tylla & Simonin po czym Blake II & Lorde kontynuowali trasę zatrudniając zastępczych muzyków. Po powrocie do grupy dołączył perkusista Ken Sirois. Zatrudniony też został basista Phil Richardson i gitarzysta Rodney Baker. Zespół przystąpił do pisania drugiego albumu “Win if You Can, Lose if You Must but Always Cheat”z Joe Moody po raz kolejny w roli producenta. Do nagrania miało dojść na Rhode Island , ale zostało przerwane ze względu na problemy zdrowotne Marcusa Lorde.
Po odejściu Sirois i Richardsona od zespołu odszedł również Lorde, któremu stan zdrowia uniemożliwił dalszą karierę. Przy produkcji nowego albumu udział wzięli nowi członkowie zespołu: Chris Bourque na basie i Chris Longo na bębnach. Album miał dobre przyjęcie w Stanach Zjednoczonych i międzynarodowo. Ryan Rogers dołączył jako nowy gitarzysta.
Kiedy w USA zapanowała moda na Grunge, miało to też wpływ na zespół. Poza Blake II wszyscy członkowie zespołu odeszli w 1994, żeby tworzyć muzykę w nowym stylu. Z kolei Blake II sięgnął do swoich korzeni – muzyki celtyckiej i folck rocka. Pracując przy wydawaniu magazynu, przy współpracy z międzynarodowymi wydawcami w 2000 dowiedział się o popularności zespołu w innych krajach. Zespół miał niemalże status kultowy, a oba albumy były szeroko rozprowadzane jako bootlegi.
Po odzewie ze strony nowo odkrytych fanów, została wydana produkcja “Detention”. Blake II kontynuował działalność w wydawnictwie, ale kontakt z fanami nie pozwalał mu zapomnieć o zespole.
W 2007 wznowił działalność grupy, przyjmując Chrisa Longo jako perkusistę oraz basistę Ricka D'Ambra oraz 'pożyczając' gitarzystę Chrisa Reeda i perkusistę Mylesa Luciera z Reflections Of Mortallity. Na gitarze rytmicznej zaczął grać w zespole Mike Lepore. 23 lipca 2007 zespół powrócił na scenę w czasie festiwalu Music For Middlesex 5, na którym wcześniej występowali Aerosmith, Boston, New England (band) orazThe Fools. Występ okazał się sukcesem i Briar Rose rozpoczął pracę nad kolejnym albumem w nowym składzie – oprócz Chrisa Reeda który powrócił do swojego oryginalnego zespołu. Specjalnie na Haloween zespół wydał “Devil on a Cell Phone” ale pierwszym 'prawdziwym' utworem od 15 lat był “Hairy Eyeball” w listopadzie 2007. W 2008 Longo został zastąpiony przez Randy Allen Arruda na perkusji. W listopadzie 2008 zespół przystąpił do sesji nagraniowej z nominowanym do nagrody Grammy producentem Chris Tsangarides. Również w 2008 zostały wydane 2 single "Holy Fubar" oraz "Imprisioned In Flesh". 23 sierpnia 2008 wydany został EP "Party Favor" jako zbiór poprzednich singli od 2007 i dwa nowe utwory. "Cry For Dawn" w nieukończonej wersji oraz "I Call That True Love" – dziwna wersja lo-fi utworu wcześniej nagranego przez Dr. Hook & The Medicine Show z ich albumu z 1971 "Doctor Hook and the Medicine Show". W październiku 2008 wydane zostały 4 utwory z okazji Halloween w formie nawiązania do klasyku Jim Stafford'a z lat siedemdziesiątych "Swamp Witch" (Bagienna Wiedźma). W tym samym czasie zespół wyjechał do Kent w Wielkiej Brytani w celu nagrania trzeciego albumu „Roses Are Rare, Violence Is True”. Album został wyprodukowany, przez Chrisa Tsangarides i zawiera 9 utworów. Pierwszy singiel z albumu to "Astral Groover" wydany w styczniu 2009 łączy w sobie silne wpływy lat siedemdziesiątych z nowoczesnym podejściem – słyszy się w nim inspirację zespołami T.Rex i Cathedral (zespół) z równoczesnym zachowaniem indywidualnego stylu zespołu.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
| Data wydania | Tytuł | Wydawnictwo | Pozycja na liście | Sprzedaż w USA |
|---|---|---|---|---|
| 1988 | Briar Rose (EP) | SWP / Roaar Records | ||
| 1990 | Dark Tales Of Optimism | |||
| 1992 | Win If You Can, Lose If You Must But Always Cheat | |||
| 2000 | Detention (Live) | |||
| 2009 | Roses Are Rare, Violence Is True | Roaar Records |
Single[edytuj | edytuj kod]
| Data wydania | Tytuł | Wydawnictwo | Pozycja na liście | Kraj |
|---|---|---|---|---|
| 1990 | The Hour Of Midnight | SWP | ||
| Overtaker | ||||
| 1992 | The Biggest Little Word | 83 | Germany | |
| Backstabbed | SWP / Roaar Records | |||
| 2007 | Devil On A Cell Phone | Roaar Records | ||
| Hairy Eyeball | ||||
| 2008 | Holy Fubar | |||
| Imprisoned In Flesh | ||||
| Swamp Witch | ||||
| 2009 | Astral Groover | 60 | USA | |
| Three Little Fishies | ||||
| Ravens On Roadkill | ||||
| Mistletoe Belt Buckle | ||||
| 2010 | Hail of Bullets | |||
| Mistletoe Belt Buckle: The Lounge Version |
EP's[edytuj | edytuj kod]
| Data wydania | Tytuł | Wydawnictwo | Pozycja na liście | Sprzedaż w USA |
|---|---|---|---|---|
| 1988 | Briar Rose (EP) | SWP / Roaar Records | ||
| 1991 | The Promotional Prostitution Tape | |||
| 2008 | Party Favor |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- Andy Smith. Singalong With Satan. , s. E1 & E9 Interview with Randy Blake II. In response to a full page advertisement by an area jewelry firm stating Heavy metal music was harmful to young listeners. A member of Briar Rose & Legend were asked to respond to the ad as both bands were mentioned in the article as being prominent bands in the genre in the area., 4 November 1990.
- The Ultimate Hard Rock Guide, Vol.1 (Band listing and discography.).
- Gary Shapre-Young: Briar Rose: Rockdetector Biography. [dostęp 2008-08-28]. {{Dead link|date=October 2010|