Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Robin Friday
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Robin Friday (ur. 27 lipca 1952 w Aston (Londyn), zm. 22 grudnia 1990 w Aston (Londyn), były angielski piłkarz, występujący na pozycji napastnika. Jako nastolatek trenował w czterech profesjonalnych klubach; został do nich zwerbowany, ale nie zatrudniony. W 1974 roku, po występach w półprofesjonalnych zespołach Isthmian League, dołączył do składu grającego w Fourth Division Reading. Szybko stał się kluczowym zawodnikiem, a w sezonie 1975/1976 pomógł Reading awansować do Third Division.
Jego występy zbierały bardzo dobre recenzje. Friday dwukrotnie zdobył nagrodę piłkarza roku w Reading, został również królem strzelców drużyny. Sprawiał jednak problemy dyscyplinarne, objawiające się między innymi zwyczajem fizycznego zastraszania i używania przemocy wobec przeciwników. Poza boiskiem znany był ze swojej skłonności do romansów oraz używek (alkohol, papierosy, narkotyki).
Uzależnienie od tych ostatnich i związany z tym spadek formy w pierwszej połowie sezonu 1976/1977 przyczyniły się do tego, że w grudniu 1976 roku Friday został sprzedany do trzecioligowego walijskiego Cardiff. Przyjechał do nowego klubu pociągiem, podróżując bez ważnego biletu. Z tego powodu, jeszcze przed podpisaniem kontraktu, manager Cardiff Jimmy Andrews musiał ratować zawodnika przed umieszczeniem w policyjnym areszcie. Po bardzo udanym debiucie przyszedł znaczny spadek formy, a zawirowania w życiu osobistym sprawiły, że Friday zaczął opuszczać coraz więcej meczów. Po serii incydentów na boisku i poza nim (między innymi kopnięcie w twarz Marka Lawrensona podczas jednego ze spotkań) zdecydował się zakończyć karierę sportową, mając 25 lat. Zmarł na atak serca w Acton w 1990 roku, w wieku 38 lat.
Najmocniejszymi stronami Fridaya były panowanie nad piłką, boiskowa inteligencja oraz wytrzymałość psychiczna i fizyczna. Andrews określał go mianem "napastnika kompletnego", uważał również, że Robin jest wystarczająco dobry, by móc występować w reprezentacji Anglii. Ze względu na umiejętności piłkarskie oraz osobowość, Friday pozostaje ważną postacią zarówno dla fanów Reading, jak i Cardiff. W plebiscycie BBC, który odbył się w 2004 roku, został uznany "kultowym bohaterem wszech czasów" obu drużyn. Trzy razy wybrano go najlepszym graczem w historii Reading - w 1999 roku i dwukrotnie w 2007. W 1996 roku pochodzący z Cardiff zespół Super Furry Animals zadedykował pamięci Fridaya singiel "The man don't give a fuck".
Robin Friday i jego brat bliźniak Tony urodzili się 27 lipca 1952 roku w Acton w zachodnim Londynie. Ich rodzicami byli Alf, kierowca w pralni, oraz Sheila. Wzięli oni ślub w wieku 20 lat, po trzyletniej znajomości i rok przed narodzinami chłopców. Ojciec Sheili, Frederick Riding, przed wybuchem II Wojny Światowej był zawodowym piłkarzem i grał dla Brentford. Początkowo państwo Friday mieszkali w domu rodzinnym Sheili, jednak gdy Robin i Tony mieli po dwa lata, przeprowadzili się do własnego domu. W 1962 roku byli zmuszeni przenieść się do South Acton, gdy zauważyli, że dom prefabrykowany, w którym mieszkali, zapada się. Relacje pomiędzy Robinem i jego bratem były wyjątkowo dobre - ich matka opisywała później, że chłopcy rzadko się kłócili. Dało się zauważyć, że Robin był nieśmiały, a Tony pewny siebie. Po raz pierwszy bliźniacy uczestniczyli w meczu w wieku dwóch lat, gdy ojciec zabrał ich na spotkanie Brentford w Griffin Park. Od czwartego roku życia, każdego popołudnia, chłopcy grali w piłkę z Alfem w miejscowym parku.
W wieku dziesięciu lat, Robin posiadał znacznie rozwiniętą umiejętność panowania nad piłką, a według jego ojca, potrafił podbić pomarańczę na kark, utrzymać równowagę, pozwolić jej się stoczyć i złapać ją stopą. Friday uprawiał również inne dyscypliny - boks, krykiet i tenis. Pomimo wielu podobieństw i wspólnego zamiłowania do sportu (a zwłaszcza piłki nożnej), bliźniacy znacznie różnili się od siebie w szkolnych poczynaniach - Tony był dobry w nauce, a Robin nie przejawiał zainteresowania na tym polu i, według brata, stale wagarował.
W latach młodzieńczych Friday zwracał na siebie uwagę sporej liczby londyńskich łowców talentów. Dołączył do szkółki Crystal Palace w wieku 12 lub 13 lat, potem przeniósł się do Queens Park Rangers, a następnie do Chelsea, z którą wystąpił w finale Pucharu Ligi w 1967 roku; jako jeden z juniorów był częścią składu drużyny. Friday grał jednak bardzo indywidualnie i kategorycznie odmawiał zmiany stylu gry, toteż kluby szybko traciły do niego cierpliwość.