Wiktoria Rembiewska
Wiktoria Rembiewska (czasem Rembiejewska) z Cichockich (ur. ok. 1810, zm. 1884) – działaczka patriotyczna i kobieca.
Córka przedsiębiorcy i właściciela cegielni ze Zgierza Bogumiła Cichockiego i Marianny z Kordanowskich[1]. Od 1828 żona kupca w Zgierzu Antoniego Rembiewskiego (Rembiejewskiego) (ok. 1799 – 1854). W 1836 przenieśli się do Warszawy, gdzie Antoni był m.in. zarządcą Pałacu Saskiego[1]. Mieli dzieci: Jana, Marię Wiktorię, Karolinę, Bronisława, Bogumiła, Wojciecha, Walerego[1].
Członkini grupy Entuzjastek skupionej wokół Narcyzy Żmichowskiej[2]. oraz konspiracyjnej Organizacji kierowanej przez Edwarda Domaszewskiego a następnie Henryka Krajewskiego[3] Od 1847 roku w domu Wiktorii i Antoniego w Warszawie odbywały się spotkania konspiracyjne. Wiktoria „udostępniała zakazane wydawnictwa” i „prowadziła rozmowy na niedozwolone tematy”. Od 1850 roku była pod tajnym dozorem policyjnym. W związku z działalnością spiskową żony pod dozór policyjny został oddany również Antoni. W 1851 roku śledczy rozważali wysłanie Wiktorii w głąb cesarstwa, lecz namiestnik poprzestał na „wzmocnieniu dozoru i przeprowadzeniu nagłej rewizji”. Została aresztowana w 1852 roku i internowana na okres 4 miesięcy w klasztorze w Ibramowicach[4]. Zmarła w Kutnie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c AntoniI Rembiewski (ok. 1799-14 IV 1854), Materiały do Polskiego Słownika Biograficzno-Genealogicznego Genealogia Polska 2 Polish Genealogy
- ↑ Mieczysława Romankówna: Sprawa Entuzjastek. T. nr 48, z. 2. Pamiętnik Literacki, 1957, s. 516-537. wersja elektroniczna
- ↑ Anna Minkowska, Organizacja spiskowa 1848 roku w Królestwie Polskim, Warszawa 1923
- ↑ Władimir A. Djakow, Adam Gałkowski, Wiktoria Śliwowska, Władimir M. Zajcew, Uczestnicy ruchów wolnościowych w latach 1832-1855 (Królestwo Polskie). Przewodnik biograficzny, Ossolineum 1990,