Wilhelm Weißbrodt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Weißbrodt
Ilustracja
Wilhelm Weißbrodt
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1836
Sayn

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1917
Braniewo

Specjalność: filologia klasyczna

Wilhelm Weißbrodt (ur. 1 maja 1836 w Sayn w Nadrenii, zm. 9 listopada 1917 w Braniewie w Prusach Wschodnich) – niemiecki filolog klasyczny, twórca jednego z najstarszych muzeów w Prusach Wschodnich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wilhelm Weißbrodt uczęszczał do gimnazjum w Trewirze do roku 1857, a następnie studiował teologię katolicką. Od 1863 roku studiował filologię klasyczną w Teologicznej Akademii Pedagogicznej w Münster, na której w 1869 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy o teorii rozwoju geminant (podwojonych spółgłosek) w języku łacińskim. We wrześniu 1869 roku został profesorem nadzwyczajnym filologii na wydziale filozofii Liceum Hosianum w Braniewie, od 1873 był profesorem zwyczajnym.

Utworzenie muzeum sztuki antycznej[edytuj | edytuj kod]

Biblia. Testamentum Novum cum prologis, pozyskana ok. 1900 przez prof. Weißbrodta – współcześnie najstarszy zabytek w Bibliotece Narodowej
Tablica upamiętniająca profesora na budynku Akademii Braniewskiej

Przy braniewskim Liceum Hosianum Wilhelm Weißbrodt utworzył w 1880 jedno z najstarszych muzeów w Prusach Wschodnich Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg. Pierwotnym zamysłem autora było stworzenie sali historycznej stanowiącej bazę dydaktyczną dla studentów uczelni, lecz dzięki gorliwości profesora z początkowo niewielkiego zbioru gipsowych odlewów powstało pokaźne muzeum sztuki antycznej. Wśród eksponatów zgromadził w nim oprócz odlewów wiele zabytkowych inskrypcji oraz znalezisk archeologicznych. Pod koniec życia profesora Weißbrodta katalog zbiorów liczył 1250 pozycji, z czego około połowa zbiorów była oryginałami[1]. Jednym z najcenniejszych eksponatów, pozyskanym w 1900 przez prof. Weißbrodta do muzeum, była Biblia. Testamentum Novum cum prologis z VIII w., przechowywana obecnie w Bibliotece Narodowej[2].

Muzeum istniało aż do II wojny światowej. Po wojnie zbiory uległy rozproszeniu.

Kontynuacja tradycji muzealnych w mieście nastąpiła dopiero w 2016 roku, gdy w pierwszej lokalizacji muzeum utworzone zostało Muzeum Ziemi Braniewskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Weronika Wojnowska Braniewskie muzealia do 1945 roku. nimoz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-07)]., s. 27.
  2. Nowy Testament. W: Nad złoto droższe. Skarby Biblioteki Narodowej (wersja elektroniczna). Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2003. ISBN 83-7009-433-3

Literatura[edytuj | edytuj kod]