Wzbogacanie (górnictwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wzbogacanie – jedna z podstawowych operacji przeróbczych prowadzonych w zakładzie górniczym, stosowana w celu zwiększenia procentowej zawartości składników użytecznych w kopalinie[1].

Wzbogacanie polega na rozdziale nadawy na grupy ziaren o ściśle określonych właściwościach mineralogicznych. Wynikiem takiego rozdziału mogą być produkty:

Proces wzbogacania można prowadzić w sposób[1]:

  • mechaniczny, który polega na wykorzystaniu odmiennych właściwości fizycznych składników kopaliny, np. odmienny kształt ziaren (wykorzystywane są ruszta sitowe lub przesiewacze), różny współczynnik tarcia względem określonej powierzchni (np. wzbogacalniki w postaci równi pochyłej), różna gęstość (w strumieniu cieczy lżejsze składniki unoszą się na powierzchni cieczy, cięższe opadają na dno), lub zwilżalność przez ciecze (czyli flotacja).
  • chemiczny, który prowadzi do zmiany składu chemicznego kopaliny. Stosuje się procesy mokre lub wysoką temperaturę.

W praktyce wykorzystuje się[2]:

  • wzbogacanie w cieczach ciężkich
  • wzbogacanie w hydrocyklonach
  • wzbogacanie w osadzarkach
  • wzbogacanie flotacyjne
  • wzbogacanie we wzbogacalnikach strumieniowych
  • rozmywanie
  • wzbogacanie fluidyzacyjne
  • wzbogacanie elektryczne
  • wzbogacanie magnetyczne
  • wzbogacanie ogniowe
  • wzbogacanie powietrzne
  • wzbogacanie metodami biologicznymi
  • inne metody wzbogacania

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b wzbogacanie kopaliny, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-06-16].
  2. Praca zbiorowa, Dział VII Wzbogacanie, [w:] Tadeusza Laskowski (red.), Poradnik górnika, tom 5., Śląsk, Katowice, 1976, s. 375 – 581.