Wzgórza Twardogórskie
| |
| Megaregion |
Wzgórza Twardogórskie |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Wzgórza Twardogórskie |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: |
Wzgórza Twardogórskie lub Wzgórza Milicko-Międzyborskie (318.45) – mały mezoregion fizycznogeograficzny w południowo-zachodniej Polsce, stanowiący wschodnią część Wału Trzebnickiego. Region graniczy od północy z Kotliną Milicką, od zachodu z Kotliną Żmigrodzką i Wzgórzami Trzebnickimi, od południa z Równiną Oleśnicką a od wschodu ze Wzgórzami Ostrzeszowskimi. Region leży w całości w obrębie woj. dolnośląskiego (peryferyjnie na obszarze woj. wielkopolskiego) i bierze swą nazwę od miasta Twardogóra.
Mezoregion jest morenowym, zalesionym pasem wzgórz (powierzchnia 304 km²) osiągającym wysokości od 220 do maksymalnie 272 m n.p.m., zamykającym od południowego zachodu Kotlinę Milicką.
W obrębie Wzgórz Twardogórskich wyróżnia się trzy mikroregiony:
- Wzgórza Krośnickie (142 m, pomiędzy kotlinami Żmigrodzką a Milicką)
- Wzgórza Sycowskie
- Grzbiet Twardogórski (środkowa, najwyższa część mezoregionu)
Głównymi ośrodkami miejskimi regionu są Syców, Twardogóra i Międzybórz.
Wzgórza Twardogórskie rozpościerają się na terenie gmin: Milicz, Krośnice, Zawonia, Dobroszyce, Oleśnica, Twardogóra, Sośnie, Międzybórz, Syców i Dziadowa Kłoda.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Kondracki, Geografia regionalna Polski, PWN, Warszawa 2002 (ISBN 83-01-13897-1)
- Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, (ISBN 83-01-12677-9)