Zaklęcia Merseburskie

Zaklęcia Merseburskie (niem. Merseburger Zaubersprüche) – dwa średniowieczne zaklęcia, czary lub inkantacje, zapisane w języku staro-wysoko-niemieckim w dialekcie frankońskim. Stanowią one jedyne zachowane w tym języku świadectwa niemieckiej kultury pogańskiej. Zostały one odkryte w roku 1841 przez Georga Waitza, który znalazł je w teologicznym manuskrypcie z Fuldy, spisanym w IX lub X wieku. Manuskrypt ten (Cod. 136 f. 85a) znajdował się w bibliotece kapituły katedralnej w Merseburgu. Od nazwy tej miejscowości pochodzi nazwa.

Pierwsze dotyczy wyzwolenia z więzów i zachowania przed wrogiem. Jest w nim mowa o idisach. Drugie zostało użyte do wyleczenia skręconej nogi konia Baldra ("kość do kości, krew do krwi, członek do członka, jakby były sklejone"). Opisuje przygodę m.in. Phola, czyli Baldra, Wodana (Odyna), Friji – Frigg.

Zaklęcie pierwsze

Eiris sazun idisiy
sazun hera duoder.
suma hapt heptidun,
suma heri lezidun,
suma clubodun
umbi cuoniouuidi:
insprinc haptbandun,
inuar uigandun.

Kiedyś siedziały idisy
Siedziały tu i tam.
Jedne mocowały więzy,
Jedne zatrzymywały wojsko,
Inne luzowały więzy
na dzielnym:
Uwolnij się z więzów,
ucieknij od wroga

Zaklęcie drugie

Phol ende uuodan
uuorun zi holza.
du uuart demo balderes uolon
sin uuoz birenkit.
thu biguol en sinthgunt,
sunna era suister;
thu biguol en friia,
uolla era suister;
thu biguol en uuodan,
so he uuola conda:

sose benrenki,
sose bluotrenki,
sose lidirenki:
ben zi bena,
bluot zi bluoda,
lid zi geliden,
sose gelimida sin.

Phol i Odyn
wjechali do lasów,
Tam źrebak Baldra
skręcił nogę.
Zaczarowała ją Sinthgunt,
i jej siostra Sunna.
Zaczarowała ją Freja,
i jej siostra Volla.
Zaczarował ją Odyn,
gdyż dobrze wiedział jak:

Jeśli kość zwichnięta,
Jeśli krew zwichnięta,
Jeśli kończyna skręcona:
Kość do kości,
Krew do krwi
kończyna do kończyny,
Tak jakby sklejone były.