Zamek w Siesikach
55°17′10″N 24°30′50″E/55,286111 24,513889 Zamek w 2014 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
XVI wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
XIX wiek |
| Pierwszy właściciel |
Gabriel Dowmunt-Siesicki |
| Obecny właściciel |
Muzeum krajoznawcze w Wiłkomierzu |
Położenie na mapie Litwy  | |
| 55°17′10″N 24°30′50″E/55,286111 24,513889
| |
Zamek w Siesikach (lit. Siesikų pilis) – niewielki zamek z XVI wieku, położony nad jeziorem Siesiki w środkowej części Litwy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zamek został zbudowany w XVI wieku, przypuszczalnie z inicjatywy Gabriela Dowmunta, który od nazwy dóbr przyjął nazwisko Dowmunt-Siesicki[1][2]. Z początkiem XVIII wieku Marcjanna Siesicka wniosła zameczek jako wiano do majątku Michała Antoniego Radziwiłła[3]. W 1725 roku zadłużony majątek trafił w ręce wierzycieli. W 1745 roku zakupił go Konstanty Dowgiałło (1700-1770) i w rękach jego rodziny budowla pozostawała do II wojny światowej. Po 1820 roku Dominik Wawrzyniec Dowgiałło (1789–1857) przebudował założenie. W tym czasie przypuszczalnie powstał neogotycki krenelaż na wieżach widoczny na widoku z XIX wieku i rozebrano jedną okrągłą wieżę narożną. Zbudowano także klasycystyczną stajnię i spichlerz. Następnym właścicielem był Stanisław Grzegorz Ignacy Konstanty Dowgiałło herbu Zadora (1822 – 1905). Przypuszczalnie z jego inicjatywy w 1904 roku zbudowano w pobliżu neoklasycystyczny budynek zwany Akademią, służący gościom i celom szkolnym[3]. Ostatnim właścicielem zamku był Oskar Jan Dowgiałło (1902–1988), żonaty z Krystyną Jezierską. Po II wojnie światowej oboje zamieszkali w Sopocie[4].
Po 1945 roku umieszczono w nim szkołę, następnie biura rolnicze i mieszkania dla pracowników rolnych. Od 1972 roku budynek był opuszczony. W 1999 roku rozpoczęto remont. Po jego zakończeniu w zamku umieszczono filię muzeum w Wiłkomierzu[5].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Jest to jednopiętrowa budowla obronna z dwoma wieżami w narożach (pierwotnie istniała jeszcze jedna narożna okrągła wieża), nakryta czterospadowym dachem pokrytym dachówką. Niegdyś z trzech stron główny gmach otaczała fosa, która łączyła się z jeziorem.
Fotogaleria[edytuj | edytuj kod]
-
Widok z 1856 roku -
Dwór -
-
Fasada dworu -
Zabudowania gospodarcze -
Zabudowania gospodarcze
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ New Page 1 [online], magwil.lt [dostęp 2024-04-26].
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom X – wynik wyszukiwania – DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2022-05-02].
- ↑ a b http://www.archyvai.lt/exhibitions/dvarai/siesikai.htm.
- ↑ Dwory Polskie – Maciej Rydel – dokumentacja dworów polskich [online], www.dwory-polskie.pl [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Administracijoje bei taryboje – ir nauji veidai - Ukzinios.lt [online], ukzinios.lt [dostęp 2024-04-26].