Zjawisko karbu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zjawisko karbu jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na wytrzymałość zmęczeniową elementów maszyn. W związku z tym musi być uwzględniana w obliczeniach konstrukcyjnych tych elementów.

Karby (koncentratory naprężeń) – nieciągłości materiałowe występujące w przekroju poprzecznym badanego elementu czy inaczej znaczne zmiany krzywizn powierzchni ograniczających element konstrukcyjny. Są nimi najczęściej: otwory, podtoczenia, nawiercenia, nacięcia, rysy powierzchniowe, pory, wtrącenia niemetaliczne, nagłe zmiany przekroju elementu itp. [1]

Wywierają one decydujący wpływ na nierównomierny rozkład naprężeń w przekroju w którym istnieją. W okolicach karbu pojawiają się naprężenia znacznie przekraczające wartość naprężeń nominalnych. Zjawisko to nazywa się spiętrzeniem naprężeń. Miarą tego zjawiska jest stosunek maksymalnego naprężenia w dnie karbu σm do naprężenia nominalnego σn przy braku działania karbu - współczynnik koncentracji naprężeń Kt.

gdzie:

σm – maksymalne naprężenie w dnie karbu,

σn – naprężenie nominalne z zastosowaniem konwencjonalnych wzorów wytrzymałościowych.

Współczynnik koncentracji naprężeń zależy od geometrii elementu i sposobu jego obciążenia, natomiast nie zależy od wielkości przyłożonego obciążenia, wielkości elementu i materiału, z którego został wykonany.

Rodzaje karbów[edytuj | edytuj kod]

Ze względów konstrukcyjnych karby można podzielić na:

·      geometryczne

·      strukturalne

·      złożone, które są połączeniem dwóch powyższych

Karby strukturalne charakteryzują się zmianą struktury oraz możliwością pojawienia się niebezpiecznych naprężeń własnych. Na powierzchni elementów, w przypadku prostych stanów obciążenia, w dnie karbu geometrycznego pojawia się złożony stan naprężeń, którego naprężenia znacząco przekraczają naprężenia nominalne. Karby złożone można znaleźć w tych elementach, w których wpływ geometrii i struktury jest znaczący.

Ze względu na działanie karby można podzielić także na:

·      przeciążające

·      odciążające

Do karbów przeciążających należą m.in. karby równoległe, które położone są w poprzek osi obciążenia. Powodują one powiększanie się spiętrzeń w porównaniu z działaniem karbów pojedynczych. Karby odciążające powodują efekt odwrotny do karbów przeciążających i należą do nich m.in. karby szeregowe, położone zgodnie z osią obciążenia.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Mechanika pękania

Wytrzymałość materiałów

Koncentracja naprężeń

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

·      Projektowanie inżynierskie – informacje z wykładu dr inż. Piotra Chwastyka [dostęp 2020-12-07]

·      Podstawy konstrukcji maszyn – informacje z wykładu dr inż. Jacka Czarnigowskiego [dostęp 2020-12-07]

·      Integralność konstrukcji – informacje z wykładu na stronie zwmik.imir.agh.edu.pl [dostęp 2020-12-07]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

·       T. Łagoda, P. Biłous Jednoczesne uwzględnianie karbów geometrycznych i strukturalnych w złączu spawanym, Modelowanie inżynierskie tom 13, zeszyt 44, wrzesień 2012, s. 179-186

·      Praca zbiorowa pod redakcją Z. Rechula, J. Ziaji, R. Żuchowskiego Laboratorium wytrzymałości materiałów, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2001

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wytrzymałość materiałów. W: Zbigniew Orłoś: Mały Poradnik Mechanika - Praca zbiorowa. Wyd. XIV. Warszawa: WN-T, 1976, s. 287.