Zlepne zapalenie pajęczynówki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zlepne zapalenie pajęczynówki
arachnitis adhesiva
Ilustracja
Schematyczne przedstawienie zlepnego zapalenia pajęczynówki
Klasyfikacje
ICD-10

G03.9
Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, nieokreślone

DiseasesDB

22543

MeSH

D001100

Zlepne zapalenie pajęczynówki (łac. arachnitis adhesiva, arachnitis adhesiva circumscripta, ang. adhesive arachnoiditis, chronic leptomeningitis, arachnitis serosa circumscripta spinalis, chemical meningitis, intraspinal granulomatosis, chronic spinal meningitis, spinal arachnoiditis) – niespecyficzny proces zapalny pajęczynówki rdzenia kręgowego wywołany bodźcem zewnętrznym, prowadzący do powstania zrostów w przestrzeni podpajęczynówkowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zlepne zapalenie pajęczynówki zostało po raz pierwszy opisane przez niemieckiego lekarza Heinricha Quinckego w 1893 roku[1], w 1897 roku austriacki lekarz E. Schwarz opisał pierwszy przypadek spowodowany kiłą[2], w 1909 roku angielski chirurg Victor Horsley opisał przypadki spowodowane zabiegami operacyjnymi rdzenia[3], natomiast pierwsze przypadki niemające podłoża infekcyjnego opisali francuscy lekarze Charles Foix i Théophile Alajouanine[4][5][6]. Termin adhesive spinal arachnoiditis został po raz pierwszy użyty w 1927 roku przez amerykańskiego lekarza Byrona Stookeya[7][5][6].

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Choroba występuje po zabiegach operacyjnych rdzenia kręgowego, urazach rdzenia kręgowego, zapaleniu rdzenia kręgowego, zakażeniu rdzenia kręgowego, krwotoku podpajęczynówkowym oraz po podaniu substancji leczniczych lub środków kontrastujących[8][9]. Opisano również dwa przypadki rodzinnego zlepnego zapalenia pajęczynówki, w których nie zidentyfikowano czynnika wywołującego (2014)[potrzebna aktualizacja?][8][10].

Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]

Częstość występowania szacowana jest w przypadkach podawania substancji leczniczych lub środków kontrastujących na 1,2%[6]. Postać z klinicznie istotnymi objawami jest rzadka[5].

Obraz kliniczny[edytuj | edytuj kod]

Obraz kliniczny zwykle zależy od rozległości procesu chorobowego[5][6], natomiast nie ma związku pomiędzy wielkością urazu a rozległością zlepnego zapalenia pajęczynówki[6]. Pełnoobjawowa choroba rozpoczyna się od zespołu korzeniowego z dolegliwościami bólowymi nasilającymi przy ruchach, obserwowany jest wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, następnie dołączają się objawy uszkodzenia w większym stopniu nerwów ruchowych niż czuciowych, pod postacią niedowładu spastycznego lub wiotkiego z zaburzeniami czynności zwieraczy (nietrzymaniem moczu i stolca)[5][6].

Postacie zlepnego zapalenia pajęczynówki[5][6]
Postać Liczba zajętych
segmentów rdzenia
Objawy Częstość
występowania
zlokalizowane niewielki brak częste
segmentowe jeden objawy o różnym nasileniu rzadko
rozlane kilka pełnoobjawowy bardzo rzadko

Diagnostyka różnicowa[edytuj | edytuj kod]

Zlepne zapalenie pajęczynówki należy różnicować z rdzeniową torbielą pajęczynówki, ropniem kanału kręgowego oraz guzem rdzenia kręgowego[6]. Rozpoznanie jest stawiane na podstawie obrazowania metodą rezonansu magnetycznego[5][6].

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Nie ma specyficznego leczenia zlepnego zapalenia pajęczynówki (2012)[potrzebna aktualizacja?][6]. Tekaloskopia (endoskopowe uwolnienie korzeni nerwowych ze zrostów) powoduje zmniejszenie dolegliwości bólowych u pacjentów ze zlepnym zapaleniem pajęczynówki po zabiegach operacyjnych[6][11] (przy braku długotrwałej obserwacji)[6].

Rokowanie[edytuj | edytuj kod]

Rokowanie co do życia jest dobre, natomiast co do wyleczenia jest złe[5]. Nie obserwuje się zmian w stanie neurologicznym oraz w poziomie dolegliwości bólowych w wieloletnich obserwacjach niezależnie od zastosowanego postępowania[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Heinrich Quincke: Über memingitis serosa. Leipzig: Breitkopf und Härtel, 1893, s. 655–694, seria: Sammlung Klinischer Vorträge. Neue Folge, Innere Medicin, nr 23.
  2. E. Schwarz. Syphilitische Myelomeningitis mit Hölenbildung im Rückenmarke und besorden degenerativen Veränderungen der Neuroglia. „Wiener klinische Wochenschrift”. 10, s. 177, 1897. 
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać V. Horsley. A Clinical Lecture on Chronic Spinal Meningitis: Its Differential Diagnosis and Surgical Treatment. „British Medical Journal”. 1 (2513), s. 513–517, 1909. PMID: 20764325. PMCID: PMC2318377. 
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać C. Foix, T. Alajouanine. La Myélite nécrotique subaiguë. Myélite centrale angio-hypertrophique à évolution progressive, paraplégie amyotrophique lentement ascendante, d’abord spasmodique, puis flasque, s’accompagnant de dissociation albuminocytologique. „Revue neurologique”. 2, s. 1–42, 1926. 
  5. a b c d e f g h i Balamurugan Mangaleswaran: Spinal Arachnoiditis. W: Textbook of Contemporary Neurosurgery. Vincent A. Thamburaj (red.). T. 1–2. New Dehli: JP Medical, 2012, s. 1538–1543. ISBN 978-93-5025-239-0.
  6. a b c d e f g h i j k l Kazimierz Tomczykiewicz, Adam Stępień, Jacek Staszewski, Marta Sadowska i inni. Zlepne zapalenie pajęczynówki o piorunującym przebiegu. „Neurologia i Neurochirurgia Polska”. 46 (4), s. 407–410, 2011. DOI: 10.5114/ninp.2012.30275. 
  7. Byron Stookey. Adhesive spinal arachnoiditis simulating spinal cord tumor. „Archives of Neurology & Psychiatry”. 17 (2). s. 151–178. DOI: 10.1001/archneurpsyc.1927.02200320003001. 
  8. a b publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać V. Pasoglou, N. Janin, M. Tebache, T.J. Tegos i inni. Familial adhesive arachnoiditis associated with syringomyelia. „American Journal of Neuroradiology”. 35 (6), s. 1232–1236, 2014. DOI: 10.3174/ajnr.A3858. PMID: 24481329. 
  9. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać G. Rahmathulla, K. Kamian. Compressive Cervicothoracic Adhesive Arachnoiditis following Aneurysmal Subarachnoid Hemorrhage: A Case Report and Literature Review. „Journal of Neurological Surgery Reports”. 75 (1), s. e56–e61, 2014. DOI: 10.1055/s-0033-1363506. PMID: 25083391. PMCID: PMC4110125. 
  10. R.J. Duke, S.A. Hashimoto. Familial spinal arachnoiditis. A new entity. „Archives of Neurology”. 30 (4), s. 300–303, 1974. DOI: 10.1001/archneur.1974.00490340028005. PMID: 4816834. 
  11. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać A.A. Kashcheev, S.O. Arestov, A.O. Gushcha. Flexible endoscopy in surgical treatment of spinal adhesive arachnoiditis and arachnoid cysts. „N.N. Burdenko Journal of Neurosurgery”. 77 (5), s. 44–55, 2013. PMID: 24564085.