Ulica Pawła Stalmacha w Katowicach
| Śródmieście | |||||||||||||||||||||||||
 zabytkowy budynek na rogu ulic M. Skłodowskiej-Curie i P. Stalmacha | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Długość |
369 m[1] | ||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Katowic  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||||||||||||||||||||
 50°15′12,1″N 19°00′46,9″E/50,253366 19,013021
| |||||||||||||||||||||||||
Ulica Pawła Stalmacha w Katowicach − jedna z ulic w katowickiej dzielnicy Śródmieście. Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z ulicą Mikołowską. Następnie krzyżuje się z ul. Jana Kilińskiego i ul. Marii Skłodowskiej-Curie. Kończy swój bieg przy ulicy Michała Drzymały.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Przy ul. Pawła Stalmacha znajdują się obiekty, wpisane do rejestru zabytków[2];
- Willa przy ul. Pawła Stalmacha 17 wraz z ogrodem.
Przy ul. P. Stalmacha zlokalizowane są także inne historyczne obiekty[3]:
- narożna kamienica mieszkalna (ul. P. Stalmacha 16, róg z ul. J. Kilińskiego);
- kamienica mieszkalna (ul. P. Stalmacha 18);
- kamienica mieszkalna (ul. P. Stalmacha 20);
- willa z ogrodem − obecnie konsulat czeski (ul. P. Stalmacha 21), wybudowana w 1927 w stylu modernistycznym;
- kamienica mieszkalna (ul. P. Stalmacha 22);
- kamienica mieszkalna (ul. P. Stalmacha 23);
- kamienica mieszkalna (ul. P. Stalmacha 26).
Przy ul. P. Stalmacha swoją siedzibę mają: Związek Górnośląski (założony w 1989), przedsiębiorstwa handlowo-usługowe, kancelarie prawnicze i radcowskie.
W dwudziestoleciu międzywojennym pod numerem 21 istniał konsulat szwedzki[4]. W 1939 w rejonie ulic P. Stamacha i J. Kilińskiego toczyły się walki między oddziałami polskimi a żołnierzami niemieckimi[5].
W okresie Rzeszy Niemieckiej (do 1922)[6] i w latach niemieckiej okupacji Polski (1939−1945)[7] ulica nosiła nazwę Lützowstraße[8][9][10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urząd Miasta Katowice: Plan zimowego utrzymania dróg na sezon 2009/2010. www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-08-15]. (pol.).
- ↑ Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach: Rejestr zabytków w Katowicach. www.wkz.katowice.pl. [dostęp 2011-08-15]. (pol.).
- ↑ Urząd Miasta Katowice: Wartości dziedzictwa kulturowego (załącznik 1.9). www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-08-15]. (pol.).
- ↑ Wojciech Janota: Katowice między wojnami. Miasto i jego sprawy 1922-1939. Łódź: Księży Młyn, 2010, s. 12. ISBN 978-83-7729-021-7.
- ↑ Wrzesień '39 w Katowicach.. www.dobroni.pl. [dostęp 2011-08-15]. (pol.).
- ↑ J. Lipońska-Sajdak, Katowice wczoraj. Kattowiz gestern, Gliwice 1995, s. 5.
- ↑ Plan Katowic z 1942 roku. grytzka-genealogie.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-19)]. www.grytzka-genealogie.de [dostęp 2011-08-15]
- ↑ Straßenverzeichnis aller Straßen von Kattowitz. www.grytzka-genealogie.de. [dostęp 2011-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (niem.).
- ↑ Alle Straßen bzw. Straßennamen von Kattowitz Deutsch – Polnisch. www.grytzka-genealogie.de. [dostęp 2011-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-19)]. (niem.).
- ↑ Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 385. ISBN 83-85831-35-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katowice - Plan miasta, wyd. Demart SA Warszawa 2009/2010.
- Katowice - Informator, wyd. Urząd Miasta w Katowicach, Katowice 1993, s. 10.
