Ulica Jana Kochanowskiego w Katowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Jana Kochanowskiego
Śródmieście
Ilustracja
Widok od Placu Miarki na północ
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Katowice

Długość

282 m[1]

Przebieg
0m ul. T. Kościuszki, ul. Wojewódzka
170m ul. Stefana Batorego
230m ul. Jagiellońska
282m pl. Karola Miarki
ul. Wita Stwosza
Położenie na mapie Katowic
Mapa konturowa Katowic, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Jana Kochanowskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Jana Kochanowskiego”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Jana Kochanowskiego”
Ziemia50°15′20,3″N 19°01′11,8″E/50,255631 19,019953
ul. J. Kochanowskiego (widok od strony placu Karola Miarki)
detal architektoniczny na fasadzie kamienicy przy ul. Kochanowskiego 20

Ulica Jana Kochanowskiego w Katowicach – jedna z ulic w katowickiej dzielnicy Śródmieście. Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z ulicą Tadeusza Kościuszki i ulicą Wojewódzką. Następnie krzyżuje się z ul. Stefana Batorego i ul. Jagiellońską. Kończy swój bieg przy ulicy Wita Stwosza w rejonie placu Karola Miarki.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Do końca XIX wieku pomiędzy ulicą Wita Stwosza a ulicą Jana Kochanowskiego znajdowała się skotnica – teren pastwiskowy[2]. W dwudziestoleciu międzywojennym pod numerem 8/10 funkcjonował oddział Akwizgrańsko-Monachijskiego Towarzystwa Ubezpieczeń[3]. Pod numerem 10 istniało także biuro wynajmu filmów "Metro Goldwyn Mayer"[4].

Przy ul. Jana Kochanowskiego znajdują się następujące historyczne obiekty:

  • kamienica mieszkalno-handlowa (ul. J. Kochanowskiego 2), wpisana do rejestru zabytków 28 września 1994 (nr. rej.: A/1546/94[5]). Została wzniesiona w latach 1896–1906 według projektu Paula Frantziocha w stylu eklektycznym z elementami secesji i neogotyku[6]. W 1924 r. mieścił się w niej skład hurtowy alkoholi B. Wilczka.[7]
  • historyczny budynek hotelu "Polonia" (ul. J. Kochanowskiego 3)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 4)[8];
  • kamienica mieszkalna z oficyną (ul. J. Kochanowskiego 5)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 6)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 7/9)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 8/10)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 11)[8];
  • kamienica mieszkalno-handlowa (ul. J. Kochanowskiego 12/12a), wpisana do rejestru zabytków 30 listopada 2015 roku (nr. rej.: A/463/15); wzniesiona w latach 1913–1915 w stylu modernistycznym z elementami secesji i art déco[9];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 13, róg z pl. K. Miarki)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 14)[8];
  • kamienica mieszkalna (ul. J. Kochanowskiego 16)[8];

Przy ulicy Jana Kochanowskiego swoją siedzibę mają, bądź miały[10]: Galeria Sztuki Współczesnej Parnas (działająca od 1993), agencje reklamowe, przedsiębiorstwa wielobranżowe, biura architektoniczne, wydawnictwo "Business Media Group", Komunalny Zakład Gospodarki Mieszkaniowej – Oddział Eksploatacji Budynków nr 17, Urząd Pocztowy nr 7, Hotel Polonia Katowice (obecnie akademik).

W okresie Rzeszy Niemieckiej (do 1922) ulica nosiła nazwę Sachsstraße[11] (na cześć serologa Hans Sachs)[12] zaś w okresie niemieckiej okupacji Polski w latach 1939–1945[13] ulica nosiła nazwę Eichendorffstraße[14] (na cześć niemieckiego poety Josepha von Eichendorffa). W latach międzywojennych pod numerem 12 istniał skład wódek i likierów Wawel Józefa Pissarka[15].

Ulicą na całej swojej długości kursują autobusy oraz tramwaje na zlecenie Zarządu Transportu Metropolitalnego (ZTM)[16].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urząd Miasta Katowice: Plan zimowego utrzymania dróg na sezon 2009/2010. www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-06-27]. (pol.).
  2. Katowice 1865–1945. Zarys rozwoju miasta. Red. J. Szaflarski, Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice 1978, s. 100.
  3. Wojciech Janota: Katowice między wojnami. Miasto i jego sprawy 1922-1939. Łódź: Księży Młyn, 2010, s. 51. ISBN 978-83-7729-021-7.
  4. Wojciech Janota: Katowice między wojnami. Miasto i jego sprawy 1922-1939. Łódź: Księży Młyn, 2010, s. 92. ISBN 978-83-7729-021-7.
  5. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2011-06-27].
  6. Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach: Rejestr zabytków w Katowicach. www.wkz.katowice.pl. [dostęp 2011-06-27]. (pol.).
  7. "Kurjer wieczorny" nr 184, 14 sierpnia 1924, s. 4
  8. a b c d e f g h i j k Urząd Miasta Katowice: Wartości dziedzictwa kulturowego (załącznik 1.9). www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-06-02]. (pol.).
  9. Narodowy Instytut Dziedzictwa: Karta ewidencyjna zabytku nieruchomego. Katowice ul. Kochanowskiego 12;12a. zabytek.pl, 2014-11. [dostęp 2022-08-12]. (pol.).
  10. Spis firm na ulicy Kochanowskiego w mieście Katowice. www.katalog.pf.pl. [dostęp 2011-06-27]. (pol.).
  11. Wiadomości Administracyjne Miasta Katowic, 1928, nr 5, strona 214 - Spis ulic miasta Wielkich Katowic (dawniejsze nazwy w nawiasach)
  12. Kattowitz - Stare Katowice [online], katowice.one.pl [dostęp 2017-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-11].
  13. Plan Katowic z 1942 roku. grytzka-genealogie.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-19)]. www.grytzka-genealogie.de [dostęp 2011-06-27]
  14. Alle Straßen bzw. Straßennamen von Kattowitz Deutsch – Polnisch. www.grytzka-genealogie.de. [dostęp 2011-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-19)]. (niem.).
  15. Jerzy Abramski: Ulice Katowic. Zawiercie: Graf−Mar, 2000, s. 120. ISBN 83-913341-0-4.
  16. Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia: Mapa połączeń publicznego transportu zbiorowego ZTM. noweinfogzm.metropoliagzm.pl, 2023-06-09. [dostęp 2024-03-03]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Katowice - Plan miasta, wyd. Demart SA, Warszawa 2009/2010.