Szczur wędrowny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
zamiana emocjonalnie necechowanego słowa "maluchów" na neutralne "młodych" |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
Zarówno szczur wędrowny, jak i szczur śniady boją się człowieka, są mało agresywne. Gdy widzą człowieka uciekają, lecz jeżeli nie mają dokąd – bronią się poprzez atak, rzucają się na człowieka w okolice twarzy i gryzą. Zaobserwowano wielokrotnie, iż szczur potrafi odbić się od podłoża na wysokość twarzy dorosłego człowieka. Potrafi też w ciągu doby przebyć do kilkunastu kilometrów w poszukiwaniu pożywienia. |
Zarówno szczur wędrowny, jak i szczur śniady boją się człowieka, są mało agresywne. Gdy widzą człowieka uciekają, lecz jeżeli nie mają dokąd – bronią się poprzez atak, rzucają się na człowieka w okolice twarzy i gryzą. Zaobserwowano wielokrotnie, iż szczur potrafi odbić się od podłoża na wysokość twarzy dorosłego człowieka. Potrafi też w ciągu doby przebyć do kilkunastu kilometrów w poszukiwaniu pożywienia. |
||
Bywa roznosicielem wielu chorób, ale wbrew popularnym mitom ugryzienie szczura nie grozi [[wścieklizna|wścieklizną]], ponieważ zarażone nią drobne gryzonie umierają, zanim wirusy przedostaną się do ich śliny.<ref>http://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/ukaszenia--uzadlenia-i-zadrapania/wscieklizna-objawy-szczepionka,artykul,1577837.html</ref> |
|||
Bywa roznosicielem wielu chorób, z których największy problem stanowi [[wścieklizna]]. |
|||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
Wersja z 14:39, 8 mar 2016
| Rattus norvegicus[1] | |
| (Berkenhout, 1769) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
szczur wędrowny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Szczur wędrowny (Rattus norvegicus) — gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae).
Wywodzi się z południowo-wschodniej Azji. Pierwsze doniesienia o pojawieniu się tego gatunku w Europie pochodzą z Anglii z 1732 roku. Jako gatunek synantropijny rozprzestrzenił się na całym świecie. W wielu miastach populacja tych gryzoni może przewyższać liczbę ludzi. Najchętniej zamieszkuje piwnice, kanalizacje, wysypiska śmieci, magazyny i składy. Chętnie przebywa w okolicy wody, dobrze pływa. Jest wszystkożerny, z dużym udziałem pokarmu zwierzęcego. Aktywny całą dobę, najbardziej w nocy.
Opis
Długość ciała nie licząc ogona: 19–28 cm. Długość ogona: 13–23 cm. Ciężar: 250–350 gramów. Grzbiet brunatnoszary, z żółtawym odcieniem; spód białawy, żółtawy lub szary. Czasem spotykane są również osobniki z całym czarnym grzbietem[3]. Ciało krępe, pysk tępo zakończony, uszy małe, gruboskórne, wyraźnie owłosione.
Rozmnażanie
Samica ma 5–6 par sutków. Dojrzałość płciową szczur osiąga w wieku 5 tygodni, a co za tym idzie zdolność do rozrodu osiąga w tym samym czasie. Samica szczura jest w stanie rodzić jeden miot za drugim ponieważ tuż po urodzeniu młodych znowu jest gotowa do zapłodnienia. Każdy miot może liczyć od 7 do nawet 17 młodych, które otwierają oczy w 13–17 dniu. Ciąża szczurzycy trwa 21–23 dni.
Znaczenie
Szkodnik, udomowiony jako zwierzę hodowlane. Jest ważnym zwierzęciem laboratoryjnym. Laboratoryjnie używane są między innymi szczury RCS, BBDP, -RELN lub fa/fa.
Zarówno szczur wędrowny, jak i szczur śniady boją się człowieka, są mało agresywne. Gdy widzą człowieka uciekają, lecz jeżeli nie mają dokąd – bronią się poprzez atak, rzucają się na człowieka w okolice twarzy i gryzą. Zaobserwowano wielokrotnie, iż szczur potrafi odbić się od podłoża na wysokość twarzy dorosłego człowieka. Potrafi też w ciągu doby przebyć do kilkunastu kilometrów w poszukiwaniu pożywienia.
Bywa roznosicielem wielu chorób, ale wbrew popularnym mitom ugryzienie szczura nie grozi wścieklizną, ponieważ zarażone nią drobne gryzonie umierają, zanim wirusy przedostaną się do ich śliny.[4]
- ↑ Rattus norvegicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Rattus norvegicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Szczur wędrowny (Rattus norvegicus)
- ↑ http://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/ukaszenia--uzadlenia-i-zadrapania/wscieklizna-objawy-szczepionka,artykul,1577837.html
Bibliografia
- praca zbiorowa pod red. Bożeny Zasiecznej: Leksykon Zwierząt od A do Ż, Wyd. Muza, Warszawa 1992, ISBN 83-7079-055-0.