Kościół Sant’Eufemia w Novarze

Kościół Sant’Eufemia w Novarze

Chiesa di Sant'Eufemia a Novara

kościół parafialny
Barokowa fasada kościoła
Państwo	Włochy
Miejscowość	Novara
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	diecezja Novara
Wezwanie	św. Eufemii z Chalcedonu
Historia Data rozpoczęcia budowy 1866 Data zakończenia budowy 1698 Aktualne przeznaczenie czynny kościół parafialny
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 1
Położenie na mapie Piemontu Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Włoch Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

{{Świątynia chrześcijańska infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | adres = | współrzędne = Nieznane pola: "data rejestracji", "minutN", "rejestr", "sekundN", "kod języka", "nr rej. zabytku", "sekundE", "minutE", "stopniN" oraz "stopniE".

Kościół Sant’Eufemia w Novarze (wł. Chiesa di Sant'Eufemia) – rzymskokatolicki kościół w Novarze, dedykowany św. Eufemii z Chalcedonu. Jest kościołem parafialnym w parafii pod tym samym wezwaniem.

Historia i architektura

Kościół św. Eufemii przebudowano w latach 1666–1698 na zlecenie Bractwa pod tym samym wezwaniem, według wskazówek Karola Boromeusza. Kościół należy do obiektów sakralnych, typowych dla epoki kontrreformacji. Jego wykwintna, wklęsła fasada zostala zbudowana w latach 1694–1698. Przecinają ją poziomo pasma wystających gzymsów. Pośrodku fasady umieszczono prothyron, wsparty na smukłych kolumnach. Nad nim znajduje się okazałe okno, zwieńczone łukowatym tympanonem. Kościół ma jedną nawę, przeciętą transeptem i zamkniętą prezbiterium.

Wnętrze

Na wystrój wnętrza składają się różne dzieła sztuki. Wśród obrazów wyróżniają się: Męczeństwo nieznanego świętego (Giuseppe Antonia Pianki, datowany 1745), Najświętsza Maryja Wniebowzięta pośród świętych (podpisany Sant’Agostino i datowany 1677) i Św. Homobonus (Bartolomea Vandoniego z XVII wieku). Barokową ambonę wyrzeźbił w latach 1682–1683 w drewnie miejscowy artysta, A. F. Vallo. Rokokowy wystrój prezbiterium zrealizowali w 1775 roku G. Olivarez z Corbetty i P. Barengo z Magenty. Wystroju wnętrza dopełniają marmurowe grobowce: hrabiego Giuseppe Torniellego Brusatiego, kardynała Giovanniego Caccia-Piattiego i biskupa Giacoma Scottiego.