Kościół Santa Maria del Carmine w Pawii: Różnice pomiędzy wersjami
45°11′14″N 9°09′11″E/45,187222 9,153056 nowy artykuł |
(Brak różnic)
|
Wersja z 22:56, 24 kwi 2018
| kościół parafialny | |||||||||||||||||||
 Fasada świątyni | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Adres |
Chiesa di Santa Maria del Carmine, | ||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Wezwanie |
Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Lombardii  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||||||
| 45°11′14″N 9°09′11″E/45,187222 9,153056
| |||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||
Kościół Santa Maria del Carmine – rzymskokatolicki kościół w Pawii, dedykowany Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Jest kościołem parafialnym parafii Santa Maria del Carmine. Administracyjnie należy do diecezji Pawii[1].
Należy do najbardziej znaczących zabytków architektury gotyckiej w Lombardii. Jest, po katedrze, największym kościołem w Pawii (wymiary 80 x 40 m).
Historia
Karmelici przybyli do Pawii pod koniec XIII wieku, osiedlając się początkowo poza murami miasta, na gruntach ofiarowanych im przez franciszkanów. W 1364 roku, w związku z zarządzeniemGaleazza II Viscontiego, który zamierzał rozbudować swój zamek, musieli opuścić zajmowany teren[2]. Otrzymali w zamian kościół Santi Faustino e Giovita, należący do kanoników regularnych z San Pietro in Ciel d’Oro. Budowę nowego kościoła, dedykowanego Najświętszej Maryi Pannie z Góry Karmel rozpoczęli około 1370 roku, prawdopodobnie według projektu architekta Bernarda da Venezia, który zaprojektował również zamek Viscontiego oraz inne budynki, w tym Santa Maria del Carmine w Mediolanie; na jego autorstwo wskazują podobne rozwiązania projektowe i strukturalne odnośnych budynków. Prace budowlane posuwały się dość wolno i z przerwami. Około 1390 roku Gian Galeazzo Visconti przekazał dużą darowiznę na rzecz kościoła, ale kilka lat później, w związku z rozpoczęciem budowy klasztoru Certosa di Pavia, prace zostały ponownie przerwane i wznowione dopiero 30 lat później. W 1461 roku zbudowano fasadę, modyfikując jej pierwotny projekt. Prace nad wystrojem wnętrza kontynuowano jeszcze w 1490 roku[3]. W 1511 roku kościół został konsekrowany[4].
Architektura
Kościół karmelitów wraz z przylegającym do niego południa klasztorem zajmuje cały kwartał[5]. Należy do najbardziej udanych przykładów gotyku lombardzkiego[6]. Jego fasada zdradza jeszcze inspirację romańską, ale jej dekoracje są już gotyckie. Sześć pilastrów, wspartych na przyporach i zwieńczonych pinaklami dzieli ją na pięć części. W przyziemiu zbudowano trzy portale, a ścianę nad nimi przepruto czterema ostrołukowymi biforiami i dużą [[[rozeta (architektura)|rozetą]], ozdobioną wokół fryzem z główkami aniołów. W niszach po obu stronach rozety umieszczono scenę Zwiastowania z posągami Archanioła Gabriela i Maryi, a powyżej, w kwadratowej niszy, obramowanej gzymsem – rzeźbę Ojca Przedwiecznego, udzielającego błogosławieństwa[4][7]. Za prezbiterium wznosi się wysoka kampanila na planie kwadratu[3]. Jej komora dzwonna przepruta została ażurowymi triforiami i zwieńczona stożkową wieżyczką z latarnią[7].
Wnętrze
Santa Maria del Carmine jest po katedrze największym kościołem w Pawii. Ma 80 m długości i 40 m szerokości[4]. Został wzniesiony na planie krzyża łacińskiego. Korpus nawowy składa się z trzech naw. Nawa główna jest dwukrotnie wyższa od naw bocznych. Podstawowym elementem planu kościoła jest ulubiony przez Bernarda da Venezia kwadrat, w oparciu o który zaprojektował on przęsło. Nawa główna składa się z czterech przęseł, natomiast prezbiterium i ramiona transeptu są jednoprzęsłowe. Każdemu przęsłu nawy głównej odpowiadają cztery mniejsze, kwadratowe przęsła w nawach bocznych; w tych, znajdujących się przy ścianach umieszczono dwie kaplice. Podobny schemat kwadratowych kaplic powtórzono po stronie wschodniej transeptu. Korpus nawowy przekryto sklepieniem krzyżowo-żebrowym, zróżnicowanym kolorystycznie dzięki żebrom z terakoty. Sklepienie wspierają masywne filary i półkolumny[3]. Filary wspierają również ostrołukowe arkady, oddzielające nawę główną od bocznych[6]. Jako podstawowego materiału do budowy sklepień, filarów i arkad użyto ciemnoczerwonej cegły[4], uzupełniając ją takimi materiałami, jak terakota i szary kamień z Angery[3]. Transept zdobi kilka fresków wotywnych, odrestaurowanych w latach 60. XX wieku. Na ścianie zachodniej prawego ramienia transeptu znajdują się trzy przedstawienia Matki Boskiej z Dzieciątkiem pomiędzy świętymi i darczyńcami, zrealizowane na początku XV wieku, natomiast ramieniu północnym – portrety świętych Krzysztofa i Alberta z klęczącymi darczyńcami, datowane na połowę XV wieku[2]. Kaplice naw bocznych zostały zbudowane i udekorowane przez możnowładców pawijskich oraz gildie rzemieślnicze[6].
Przypisy
- ↑ Parrocchia Santa Maria del Carmine: Parrocchia di Santa Maria del Carmine. www.parrocchiemap.it. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).
- ↑ a b Pavia Tour: Santa Maria del Carmine. www.paviatour.it. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).
- ↑ a b c d Lombardia Beni Culturali: Chiesa di S. Maria del Carmine - complesso. www.lombardiabeniculturali.it. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).
- ↑ a b c d Angelo Lanfranchi: Tracce Carmelitane - S. Maria del Carmine a Pavia. www.carmeloveneto.it. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).
- ↑ WebDiocesi: Santa Maria del Carmine. www.webdiocesi.chiesacattolica.it. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).
- ↑ a b c Touring Club Italiano: S. Maria del Carmine. www.touringclub.it. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).
- ↑ a b Guide Italia: Basilica di San Michele Maggiore. guide.travelitalia.com. [dostęp 2018-04-24]. (wł.).