Kościół Spirito Santo w Rawennie

Kościół Spirito Santo w Rawennie

Chiesa dello Spirito Santo a Ravenna

kościół parafialny
Fasada i portyk kościoła
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rawenna
Adres	Piazzetta degli Ariani, 48121 Ravenna (RA), Italia
Wyznanie	Prawosławie
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
	Metropolia Włoch i Malty
Wezwanie	Duch Święty
Historia Data rozpoczęcia budowy VI wiek Data zakończenia budowy VI wiek Aktualne przeznaczenie czynny kościół prawosławnej społeczności rumuńskiej (Comunità Ortodossa Rumena) Poprzednie wyznanie katolicyzm Fundator Teodoryk Wielki
Dane świątyni Styl wczesnochrześcijański Świątynia • długość • szerokość 26.40 m 17 m Liczba naw 3
Położenie na mapie Emilii-Romanii Kościół Spirito Santo w Rawennie
Położenie na mapie Włoch Kościół Spirito Santo w Rawennie
44°25′07,77″N 12°12′09,56″E

Kościół Spirito Santo (Kościół pod wezwaniem Ducha Świętego) – kościół w Rawennie, zbudowany w VI wieku jako katedra ariańska. Po śmierci króla Teodoryka Wielkiego przywrócony do kultu katolickiego. W latach 1607–1797 należał doteatynów. Obecnie jest użytkowany przez prawosławną społeczność rumuńską w Rawennie. Znajduje się na terenie parafii San Giovanni Evangelista.

Historia

Dzisiejszy kościół Ducha Świętego był pierwszym obiektem sakralnym, wzniesionym przez króla Teodoryka Wielkiego po zdobyciu przez niego Rawenny w 493 roku. Został przeznaczony na katedrę ariańską. Otrzymał wezwanie Hagia Anastasis (Święte Zmartwychwstanie) stając się jednym z najważniejszych miejsc kultu religijnego w mieście. W 540 roku Rawenna została zdobyta przez Cesarstwo Bizantyńskie. Za rządów biskupa Agnello (557–570) katedrę ariańską przywrócono ortodoksyjnemu kultowi katolickiemu nadając jej wezwanie św. Teodora z Amasei. W XVI wieku ukończono dekorację kościoła; w 1543 roku Opat Corrado Grassi zlecił Livio Agrestiemu namalowanie kilka obrazów. Kościół nosił wówczas wezwanie Ducha Świętego, jako że według starożytnej legendy arcybiskup Rawenny, następca św. Apolinarego, miał zostać wskazany przez Ducha Świętego, który w formie gołębicy zjawił się w kościele i spoczął na jego głowie. W latach 1607–1797 kościół należał, wraz z pobliskim klasztorem, do zakonu teatynów. W 1797 roku klasztor został zniesiony. W XIX wieku kościół znajdował się w złym stanie technicznym grożąc zawaleniem. Poważnie uszkodzony w czasie II wojny światowej został odrestaurowany. W 1986 roku rozwiązano problem jego statyczności.

Obecnie kościół jest użytkowany przez prawosławną społeczność rumuńską w Rawennie.

Architektura

Portyk przed fasadą kościoła pochodzi z XVI wieku. Składa się on z pięciu szerokich arkad frontowych i jednej arkady bocznej , wychodzącej od strony północnej na dziedziniec. W tym samym stuleciu podniesiono o 182 cm pierwotną posadzkę, aby zniwelować osiadanie gruntu. Pozostałością po tej interwencji są ślady prymitywnych arkad wejściowych w ścianach zewnętrznych i wewnętrznych.

Wnętrze

Kościół, mający wymiary około 26,40 x 17 m zachował, pomimo licznych przebudów i modernizacji, wnętrze zbliżone do pierwotnego, z tradycyjnym podziałem na trzy nawy z dużymi oknami, zamkniętymi półokrągłymi łukami, kolumnami z kapitelami i głowicami nasadnikowymi z czasów Teodoryka Wielkiego i poligonalnie zamkniętą absydą{{r|LCRH}. Starożytne mozaiki, które pierwotnie zdobiły apsydę, nie zachowały się. Wewnątrz wyróżnia się ambona z greckiego marmuru, datowana na VI wiek, obustronnie zdobiona; na jej częściach bocznych znajdują się krzyże na globie, podczas gdy w części środkowej spiralnie żłobione kolumienki tworzą trzy edykuły, ozdobione ornamentem muszlowym i zwieńczone tympanonami.