Przejdź do zawartości

Wieranika Cepkała: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Usunięta treść Dodana treść
białoruska polityczka
(Brak różnic)

Wersja z 22:20, 20 sie 2020

Weranika Cepkała
Вераніка Валер’еўна Цэпкала
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 września
Mohylew

Zawód, zajęcie

menedżerka, działaczka polityczna

Narodowość

białoruska

Alma Mater

Białoruski Uniwersytet Państwowy, Białoruski Państwowy Uniwersytet Ekonomiczny

Małżeństwo

Waleryj Cepkała

Weranika Waliereułna Cepkała (biał. Вераніка Валер’еўна Цэпкала[a], ur. 7 września w Mohylewie) – białoruska menedżerka i działaczka polityczna, żona i kierowniczka sztabu Waleryja Cepkały podczas wyborów prezydenckich 9 sierpnia 2020.

Życiorys

Córka Jewgieni Szesterikowej, dziadek Piotr Szascerykou był cenionym pisarzem, na cześć którego nazwano jedną z ulic w Mohylewie.

W 1998 ukończyła stosunki międzynarodowe na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Studiowała także biznes i zarządzanie na Białoruskim Państwowym Uniwersytecie Ekonomicznym (2004–2006) oraz w Państwowym Instytucie Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Hajdarabadzie (2008)[1].

Zawodowo związana z Microsoftem, gdzie jako menedżerka odpowiada za 12 państw Wspólnoty Niepodległych Państw[2].

Działalność polityczna

Kiedy jej mąż Waleryj ogłosił start w wyborach na prezydenta Białorusi w 2020, Weranika aktywnie wspierała go i uczestniczyła w jego kampanii. 14 lipca 2020 państwowa komisja wyborcza odmówiła rejestracji Waleryja. W następnie doszło do zjednoczenia wysiłków alternatywnych kandydatów: Swiatłany Cichanouskiej, Wiktara Babaryki i Walerija Cepkały. Po połączeniu sztabów Weranika zaczęła wychodzić na pierwszy plan, występując na mityngach w imieniu swojego męża, który w obawie o swoje bezpieczeństwo był zmuszony wraz z dziećmi opuścić Białoruś[3]. Wraz z Cichanouską i Marią Kalesnikową w ramach kampanii wyborczej odbyła trasę po miastach Białorusi, na której zgromadziła się rekordowa liczba uczestników. 30 lipca w samym tylko Mińsku zgromadziło się ponad 60.000 osób. Weranika przez czas całej kampanii pozostawała także pod naciskami ze strony władz białoruskich: od wykorzystywania uzyskanych ze szkoły informacji na temat jej dzieci[4] po wezwaniu siostry Weraniki, Natalii Leoniuk, do złożenia zeznań przeciwko Walerijowi[5]. 30 lipca 2020 podczas mityngu Walerija poinformowała także o sfingowaniu sprawy karnej przeciwko jej matce[6]. W przeddzień wyborów w obawie o swoją wolność Walerija Cepkała wyjechała do Rosji; zagłosowała w ambasadzie w Moskwie[7]. Po wyborach, w wyniku podejrzeń popełnienia masowych faszerstw przy ustalaniu ich wyniku, wezwała do uznania Cichanouskiej za zwyciężczynię[8].

Uwagi

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Вераніка Цапкала (czyt. Weranika Capkała).

Przypisy

  1. «Выходить с женой в свет — нормально. Люди хотят видеть, кто рядом с президентом». Интервью с Вероникой Цепкало [online], TUT.BY, 28 maja 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
  2. «Характер не сахар, но я и не для чая»: Как выглядят жены тех, кто может стать президентом Беларуси [online], The Village Беларусь, 22 maja 2020 [dostęp 2020-08-20].
  3. Вероника Цепкало в Речице рассказала, как правоохранительные органы занялись ее детьми [online], TUT.BY, 26 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
  4. Вероника Цепкало рассказала, почему ее муж и дети уехали в Россию [online], Telegraf.by, 29 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
  5. Сестру Вероники Цепкало опрашивали по заявлению Цепкало против бизнесмена Игдеджи [online], TUT.BY, 30 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
  6. «Хотели привязать ее к взрыву». Про какое уголовное дело мамы, плача, рассказала на митинге Вероника Цепкало [online], TUT.BY, 31 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
  7. Жена Валерия Цепкало покинула Белоруссию [online], www.kommersant.ru, 9 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
  8. Михаил Котляр, Цепкало призвала другие страны признать Тихановскую законным президентом [online], РБК, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).