Červená studňa (przełęcz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Červená studňa
Sedlo Červená studňa
Państwo

 Słowacja

Kraj

 bańskobystrzycki

Wysokość

791 m n.p.m.

Pasmo

Góry Szczawnickie

Sąsiednie szczyty

Paradajs i Šobov

Położenie na mapie kraju bańskobystrzyckiego
Mapa konturowa kraju bańskobystrzyckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Červená studňa”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Červená studňa”
Ziemia48°28′08″N 18°52′57″E/48,468867 18,882600

Červená studňa (słow. Sedlo Červená studňa, 791 m n.p.m.) – przełęcz w Górach Szczawnickich na Słowacji. Znajduje się na niej skrzyżowanie dróg wiodących z Bańskiej Szczawnicy przez miejscowości Vyhne lub Hodruša-Hámre do doliny Hronu[1].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Przełęcz o charakterze dość szerokiego siodła w grzbiecie wododziałowym Gór Szczawnickich, rozdzielającym dorzecza Hronu i Ipoli, między szczytami Paradajs (na południowym zachodzie) i Šobov (na północnym wschodzie). Znajduje się w tej części Gór Szczawnickich, którą słowaccy geografowie określają jako Hodrušska hornatina. Leży ok. 1,5 km na północny zachód od centrum starego miasta Bańskiej Szczawnicy. W odległości kilkudziesięciu metrów na południowy wschód od siodła przełęczy znajduje się niewielki sztuczny zbiornik wodny Červená studňa, zbudowany w 1759 r.[2]

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie nazwy (słow. Červená studňa – Czerwona Studnia, Czerwone Źródło) ma być związane z tragicznym wydarzeniem, jakie miało tu miejsce 28 czerwca 1683 r. W tym czasie, gdy wielka armia turecka zbliżała się już do Wiednia, na terenie ówczesnych Górnych Węgier działały oddziały sprzymierzonych z Turkami kuruców Imre Thököly'ego. Jeden z takich oddziałów miał zaatakować grupę jezuitów, uciekających właśnie z Bańskiej Szczawnicy. Od krwi zabitych i rannych zakonników na czerwono miały się zabarwić wody istniejącego już wówczas pod przełęczą zbiornika wodnego lub zasilającego go wodą źródła. Pamiątką tego wydarzenia jest krzyż, stojący tuż poniżej siodła przełęczy[3].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przełęcz jest ważnym punktem na mapie turystycznej Gór Szczawnickich. Przechodzą przez nią szlaki turystyki pieszej, rowerowej i narciarskiej oraz kilka ścieżek dydaktycznych. W latach 80. i 90. XX w. na stoku wznoszącym się znad przełęczy w kierunku szczytu Paradajs funkcjonowały dwa niewielkie wyciągi narciarskie[3]. Z różnych miejsc w rejonie przełęczy rozciągają się interesujące widoki na Bańską Szczawnicę, Góry Szczawnickie z ich najwyższym szczytem Sitno i kilka sąsiednich grup górskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Štiavnické vrchy. Turistická mapa 1 : 50 000, 4 wydanie, VKÚ Harmanec 2006, ISBN 80-8042-421-7.
  2. Albert Kelemen a kolektív: Štiavnické vrchy. Turistický sprievodca ČSSR, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986, s. 185–186
  3. a b Bárta Vladimír, Novák Ján: Banská Štiavnica. Stručný vlastivedný sprievodca, wyd. abARTPRESS, Banská Bystrica 1991, s. 40